Echo Beatty maakt met ‘Vision glitch’ een beklijvend topalbum
Echo Beatty, ‘Vision glitch’ 
Het was alweer een tijd geleden sinds Echo Beatty (echte naam Annelies Van Dinder) nog eens een full album had uitgebracht, maar met ‘Vision glitch’ maakt ze dat ruimschoots goed. Haar nieuwe album is beklijvend en laat je gedurende drie kwartier geen seconde los.
De plaat bulkt van de knappe songs met zowel heerlijke melodieën die overgoten zijn door een warme gloed als stevige gitaarklanken.
Een voltreffer van Echo Beatty
Van Dinter is een muzikante met heel wat ervaring en heeft al verschillende topplaten op haar palmares. In 2013 werd ‘Tidal motions’ uitgebracht en drie jaar later ‘Nonetheless’. Van Dinter was en is ook betrokken bij tal van nevenprojecten.
In 2020 bracht ze nog een EP uit (intussen was ze onder dak bij Unday Records) en nu is er dus ‘Vision glitch’. En dat album is een voltreffer. De plaat heeft geen enkel zwak moment en nodigt uit om de negen vaak lange nummers in één ruk te beluisteren.
De plaat opent met ‘The Silence’, een geweldig uptempo nummer met ronkende gitaren en een dijk van een refrein dat ook de prachtige en intense zang van Van Dinter in de verf zet. ‘Laying low’ klinkt soms wat psychedelisch, maar is bovenal een prachtige song met ijle zang.
Uitsmijter
Het statige ‘Just because’ heeft al evenzeer een knap refrein en wordt voortgedreven door diepe basklanken. En het catchy ‘Candor candor’ is een stevig en aanstekelijk rocknummer.
De absolute uitsmijter op het album is echter ‘Myriad of (im)possibilities)’, een nummer met een ronduit prachtige melodie, breed uitwaaierend en indrukwekkend gezongen. Kortom, een echte parel.
Alle liedjes op ‘Vision glitch’ verdienen een vermelding, dus ook het fraaie en uptempo ‘Weeping streets’, dat knap openbloeit. Het heeft ook mooie klaterende gitaarklanken en aan het einde een streepje viool te bieden.
Het zachtmoedige en lichtvoetige ‘Howl’ klinkt op sommige momenten wat fragiel, maar is een prachtig nummer. ‘Ghost of past lovers’ balanceert dan weer tussen rustige muziek en lawaaierige gitaren vooraleer zachtjes uit te doven.
Chalet in de Ardennen
‘What if’, tenslotte, begint rustig en dooft na twee prachtige vocale uithalen en een uitloper van ongeveer een minuut zachtjes uit.
Het is het einde van een bloedmooi album van Van Dinter en haar muzikanten (Thomas Jillings, Maximilian Dobbertin en Louis Evrard) dat soms ingetogen klinkt en op andere momenten alle registers opentrekt.
De plaat werd overigens niet opgenomen in een studio, maar in een chalet in de Ardennen en in Californië gemixt door Omar Yakar Jr. (die ook op platen als ‘A deeper understanding’ van The War On Drugs de mix verzorgde). Het eindresultaat is alleszins een plaat om te koesteren.
Vragen staat vrij: Echo Beatty-editie
Cutting Edge: Ik lees dat je vroeger nog gedrumd hebt in punkbands. Dat is een heel verschil met de melodieuze en meeslepende muziek op ‘Vision glitch’. Kan u iets vertellen over die evolutie? En ligt uw vorig werk in de lijn van het nieuwe album?
Echo Beatty: Ik heb als tiener inderdaad in punkbands gespeeld. In diezelfde periode was ik op mijn slaapkamer ook al met een akoestische gitaar liedjes aan het schrijven. Die verschillende aspecten van mezelf zijn er altijd geweest. Ik denk dat de rode draad is dat ik altijd een bepaalde intensiteit en overdracht van een bepaald gevoel en energie heb opgezocht in het schrijven en spelen van muziek. Het maakt niet uit of ik dat doe met mijn stem en een gitaar in mijn handen of op een drumstel of enig ander instrument. Ik hou ook enorm van de magie van harmonie en ingenieuze ritmes en melodieën.
Mijn ‘punk’ filosofie rond muziek is gewoon dat er geen regels zijn en dat je ook geen virtuoos hoeft te zijn om een boodschap over te brengen. Niks tegen virtuositeit hé! Ik werk gewoon heel intuïtief en ben theoretisch helemaal niet zo onderlegd. Ik gun mezelf ook graag de vrijheid om los over genres heen te walsen. Voor Echo Beatty wou ik met ‘Vision glitch’ nog meer zachtheid en licht laten binnensijpelen in de muziek, een proces dat al begonnen was met mijn vorige EP. Ik heb het gevoel dat dit wel gelukt is. Ik drum ondertussen ook weer in twee zwaardere bands, Pruillip en TAKH. Zeer leuk.
CE: Waar staat de titel ‘Vision glitch’ voor? Heeft het een speciale betekenis?
Echo Beatty: Voor mij dekt die titel een hele lading aan associaties, die ik heb rond reflectie en de distorsie die er onherroepelijk bij komt kijken. De titel raakt voor mij aan het fenomeen van perceptie, herinneringen, projecties op de toekomst en hoe die dingen wel eens vervormen en door elkaar heen kronkelen. Het is zeker ook mee beïnvloed door het surrealistische aspect van de pandemie, de klimaatopwarming, de waanzinnige snelheid van de digitale evolutie en de ongeziene uitdagingen waar we mee te maken krijgen. Ik zie er ook een veerkracht en onverstoorbaarheid in. Ik denk dat de vogel op de albumhoes dit voor mij ook symboliseert. Het ietwat absurde beeld van hoe vredig het volgens het cliché zou moeten zijn daarboven in de lucht. Het is daar waarschijnlijk ook wat te warm aan het worden.
CE: De plaat is niet opgenomen in een studio, maar in een chalet in de Ardennen. How come? En was er ook geen producer bij, of net wel?
Echo Beatty: Ik had deze keer geen zin om in een opnamestudo te zitten Je bent dan toch op het terrein van iemand anders. Ik voelde meer voor het creëren van een warme bubbel met de muzikanten. En ik wou ook graag zicht op bomen. En daglicht. Dus huurde ik die chalet.
De muzikanten (Thomas Jillings, Maximilian Dobbertin en Louis Evrard) die hebben meegewerkt aan deze plaat zijn alledrie ook erg bedreven in opnametechniek. We hebben samen met Mo Govaerts (Bluai) als opname-assistent de plaat in een paar dagen opgenomen in dat huisje. We waren goed voorbereid en hadden al flink gerepeteerd en de arrangementen voor het grootste deel vastgelegd. En de producer, dat was ik, denk ik. Producer is zo’n vage term geworden. Maar als je bij producer degene bedoelt die de visie heeft over welke richting het muzikaal uitmoet, over de sound waakt en het laatste woord heeft, dan ben ik dat dus. Omar Yakar Jr. heeft de plaat in Californië gemixt en er nog een zalige dosis sprankels aan toegevoegd.
