Erem vaart een eigen muzikale koers
Erem – ‘Aarde’ 
Wie de Belgische jazz wat genegen is, zal ongetwijfeld een ontdekking doen met de nieuwe plaat van Erem. Het trio, bestaande uit accordeonist Stan Maris (Kreis), Nicolas Van Belle (Suura) en vocaliste Mira Leconte brengt met ‘Aare‘ eendebuutalbum uit dat zich niet zomaar laat vastpinnen.
Erem zoekt creatieve oplossingen
De groep is nog jong en zet met deze digitale release voorzicht haar eerste stapjes. Niet enkel is de muziek best bijzonder (waarover zo meteen meer): ook de manier waarop de plaat wordt uitgebracht, is dat. Zo is er naast de digitale release ook een totebag-versie (inclusief kaart met QR-code). Het markeert ergens hoe jonge muzikanten, zoals weleens vaker het geval is, creatief omgaan met een beperkte budgettaire context.
De muziek van Erem is een hybride construct. Er is natuurlijk het erg specifieke instrumentarium waarmee de groep aan de slag gaat: een accordeon, een gitaar, enkele spaarzame effecten, en een stem. Negen composities kwamen beetje bij beetje tot stand, waarna er samen met Christophe Albertijn liveopnames plaatsvonden in Cultureel centrum De Ververij in Ronse, waar dan deze plaat uit werd gepuurd.
Samen zoeken en exploreren
Je merkt ook dat deze plaat tot stand gekomen is door samen te zoeken. Door samen het avontuur aan te gaan, zoals dat dan heet. Dat merk je onder meer aan verschillende korte composities – de drieledige structuur koraalwerken (strakke, minimalistische vocale experimenten zoals Koraal I, II en III) die sterk gedragen worden door de vocals van Mirte Leconte.
Dromerig en filmisch
Gaandeweg komt de interactie tussen het trio meer uitdrukkelijk aan bod, bijvoorbeeld in vrijuit meanderende composities als ‘Melantroop’ of het op minimale gitaartokkels en vocalen drijvende ‘Bedaard’. Zij beklemtonen de dromerige, filmische kant van de groep. Dan weer duiken er eerder donkere en dreigende passages zoals ‘Bootwachter’ op. Het demonstreert ergens de veelzijdigheid van het trio, al valt bij meerdere beluisteringen ook op dat het hen grotendeels om spannend en soms behoorlijk grillig klankexperiment te doen is.
Erem brengt breekbare muziek voort die behoorlijk traag insijpelt. Spaarzame muziek ook, ergens op het grensland tussen jazz, avant-folk en eloquente kamermuziek. Zo kan je ‘Aare’ probleemloos beschouwen als een bij uitstek dromerige en filmische score. Kortom: een beloftevol en aanbevelenswaardig album van een groep die wars van enige commerciële druk een heel eigen muzikale koers vaart.
