Ansatz der Maschine stopt, maar laat prachtig afscheidsalbum na
Ansatz der maschine, ‘Tunguska’ 
Ansatz der Maschine stopt ermee na meer dan twintig jaar. De band brengt vandaag gelukkig nog het bloedmooi afscheidsalbum ‘Tunguska’ uit, en zal in de nasleep van de release nog enkele concerten geven, maar daarna houdt de groep ermee op. ‘Na de tour stoppen we ermee’, kondigt drijvende kracht Mathijs Bertel aan. Ze laten, inclusief ‘Tunguska’, een mooie erfenis van zes albums achter.
Een raadsel in Siberië
In het jaar 1908 werd aan de oevers van de Siberische rivier Tunguska de grootste explosie ooit gemeten. Over een gebied van 2150 kilometer werden toen 80 miljoenen bomen vernield. Een meteoorinslag? Maar de inslagkrater werd naar verluidt nooit gevonden. Een mysterie dus. En de inspiratie voor de laatste plaat van Ansatz der Maschine.
Dat raadsel heeft namelijk geleid tot verschillende prachtige en weidse nieuwe songs waar Mathijs Bertel en zijn band een patent op hebben. Niet alle songs op ‘Tunguska’ zijn overigens nieuw. Het album is immers een mix van songs die op eerdere albums van de groep band staan en nieuw materiaal.
Eén van de uitschieters is zeker de titelsong ‘Tunguska’ , die hemelse klanken combineert met een prachtige melodie. Een geheel andere tweede versie van dat nummer op de plaat is uptempo en wordt ondersteund door de prachtige klanken van een blaasinstrument.
Het heerlijke ‘Untold‘ stond al op het album ‘Burial songs’, dat dateert van begin 2020. En het ronduit prachtige ‘Silent story’ (eerder nooit op plaat) haalt ook het afscheidsalbum.
Bijna klassieke muziek
‘Deerhunter’ is een meer dan vijf minuten durend feest van goede smaak, terwijl het verstilde en bloedmooie ‘The wooden lighthouse’ bijna klassieke muziek is en ondersteund wordt door prachtige celloklanken. Ook ‘The fall beween’ en het met biepjes overladen ‘656 Feet’ getuigen van klasse.
De eerdere single ‘Falling down’ en de instrumentale versie van ‘Igarka’ uit 2020 staan eveneens op ‘Tunguska’. Daarna volgt nog livemuziek die werd opgenomen in het jaar 2006 onder de titel ‘Over exposed frozen stars’.
Eindigen doet ‘Tunguska’ met, hoe kan het ook anders gezien de albumtitel, een knal. Onder impuls van Colin H. van Eeckhout van metalgroep Amenra volgt immers nog ‘Kohn denny’, een bijna acht minuten durende langzame muzikale opbouw die uiteindelijk eindigt in een uitbarsting van muzikaal geweld. Indrukwekkend.
Ansatz: vragen aan en antwoorden van Mathijs Bertel
CE: Stop je helemaal en definitief met Ansatz der Maschine of hou je nog een achterpoortje open? Tenslotte waarderen vele mensen jullie muziek. Was een lange pauze geen optie?
Mathijs Bertel: Wat mij betreft niet. Hierna is het echt wel gedaan. En daarna op naar nieuwe avonturen. De beslissing om zoiets te doen, moet je in de eerste plaats natuurlijk altijd artistiek nemen. Ik ben van mening dat je best alleen met iets naar buiten komt als de noodzaak om iets te vertellen heel hoog is. Het is ook niet slecht jezelf af en toe heruit te vinden of op een manier de eigen vertelkracht in vraag te stellen. Dus het idee van een lange pauze leek me daarom niet niet zo aantrekkelijk. Maar we spelen nog een mooie afscheidstournee. Ook in het najaar spelen we nog enkele erg mooie shows die nog niet aangekondigd zijn. En we bekijken ook een slotshow met special guests. Meer daarover later.
CE: Jullie afscheidsplaat is een mix van oude en nieuwe nummers. Waarom geen volledig nieuw abum?
Mathijs Bertel: Ik schrijf iedere plaat met het idee in mijn achterhoofd dat het de laatste plaat is. Mijn vrienden geloven me al niet meer als ik zeg dat ik na die plaat stop, maar nu is het anders. Eigenlijk moest de vorige plaat ‘Burial songs’ ons afscheid worden, maar twee dagen voor de release ervan kwam de eerste lockdown. Door de vele tijd die vrijkwam als een gevolg van de coronacrisis ben ik uiteindelijk toch weer wat dingen beginnen schrijven. En toen kwam het idee van een ‘overview album’, met deels nieuwe en deels oude songs die voor ons belangrijk zijn.
CE: Is het de voorbije 21 jaar gelukt om van de machines weer de slaaf van de mens te maken in plaats van omgekeerd?
Mathijs Bertel: Ik hoop het. Het blijft voor mij een belangrijk gegeven om elektronische sounds te laten clashen met warme akoestische instrumenten. Het creëert een poetische, maar tegelijk ook een bevreemdende wereld waarin een gevoel verteld wordt, maar tegelijk ook in vraag gesteld. Ik hou ervan om rond het uitgangspunt ‘het temmen van de chaos’ te werken. Daarbij doe je als muzikant je best om een hoop chaotische klanken in de pas te laten lopen. Een poging om daar structuur in te brengen, iets wat natuurlijk nooit lukt. Maar zoals de natuur dikwijls ook een samenspel van chaos is die eigenlijk heel harmonieus kan aanvoelen, wil ik onze muziek ook zo laten klinken.
Ansatz der Maschine: afscheidsalbum en tournee
CE: Hoe reageerden je mede-bandleden op het einde van Ansatz der Maschine? Waren ze op voorhand ingelicht?
Mathijs Bertel: Ze wisten dat natuurlijk al een hele tijd en ook als eerste. Ik denk dat we met de liveband vooral nog gaan genieten van een hoop mooie en intense concerten. Ik ben dankbaar om met zo’n mooie mensen dit verhaal te kunnen realiseren, want zowel voor band als crew is Ansatz toch een serieus engagement. We zijn met 7 muzikanten en 2 technici, wat supertof is, maar ook een hele productie om alles geregeld te krijgen. En natuurlijk komen we elkaar nog tegen in andere samenwerkingen enz… Sommige van onze muzikanten hebben zelf net een hele mooie plaat gemaakt, zoals gitarist Gianni Marzo of celliste Séraphine Stragier. Zangeres Sophia Ammann is bezig aan haar solodebuut, waar ik nu al enthousiast over ben. En ik ben heel dankbaar voor de samenwerking met Nathan Daems.
CE: Wat is volgens jou het hoogtepunt van de band geweest?
Mathijs Bertel: Er zijn er veel, zoals een show in Koeweit-Stad, waar de zaal speciaal voor ons een LED-walll van 15 meter op 3 meter had gehuurd. We vielen bijna omver toen we het zagen en mochten toen ook op de Koeweitse televisie. Ik herinner me ook een zinderende show tijdens het festival De Nachten, in de Antwerpse Singel. Het thema was de val van de Berlijnse muur en we sleepten een ijzeren gordijn mee op het podium. Een achttal jaar geleden mochten we afsluiten op het podium van het Sint-Jacobs tijdens de Gentse feesten. De hele dag goot het gigantisch en we waren ingesteld op een leeg plein om middernacht. Toen we de soundcheck begonnen, waren de gordijnen van het podium dicht en dachten we dat er geen volk zou opdagen. Maar na de soundcheck gingen de gordijnen open en stond het plein bomvol met duizenden mensen. Van kippenvel gesproken.
CE: Heb je al concrete plannen voor de toekomst? Je zei eerder dat het niet noodzakelijk muziek moet zijn en dat je vooral hoopt vooral weer verhalen te vertellen. Heb je intussen al iets op het oog?
Mathijs Bertel: Ja, inderdaad. Intussen ben ik aan het broeden op een kortfilm. Aan de hand van die kortfilm zou ik dan erg graag een muzikale voorstelling maken waarin live muziek, film en ook animatiefilm een hartverwarmend roadverhaal vertellen. De titel zou ‘Lungta’ zijn, wat een symbool is voor ‘windhorses’ in de Aziatische cultuur. Windhorses staan symbool voor de dingen, ontmoetingen die in je leven gebeuren. De windhorses kunnen geluk of tegenspoed brengen. Fingers crossed dat het lukt, want ik ga er tijd en flink wat budget voor nodig hebben. Het zal enkele jaren in beslag nemen om het te realiseren. Op naar nieuwe avonturen hé!
