Lucky Luke meets racisme
Achdé & Jul, ‘De nieuwe avonturen van Lucky Luke 9. Een cowboy tussen het katoen’ 
Black Lives Matter is actueler dan ooit. Geloof het of niet, maar het lijkt wel of scenarist Jul het een beetje had kunnen voorspellen. Racisme is niet oké en die boodschap geeft Lucky Luke mee in zijn nieuwste album: ‘Een cowboy tussen het katoen’.
Starten doen we in de saloon van Tetitatutes. Terwijl Lucky Luke op zijn gemak een drankje wil nuttigen, komt hij een oude bekende tegen. Niemand minder dan Marshall Bass Reeves, een van de eerste zwarte marshalls aller tijden (en ook de bekendste), tevens goede vriend van de eenzame cowboy. De ontsnapte slaaf, inmiddels omgevormd tot wetsdienaar, heeft nog bekenden mee: de Daltons (duh) hangen vast om naar de gevangenis te gaan.
Afijn, het verhaal draait niet om Bass Reeves, maar wel om een erfenis: Lucky Luke erft dit keer een katoenplantage van zijn grootste fan mevrouw Pinkwater. Aanvankelijk is onze eenzame cowboy er geen voorstander van, tot hij hoort dat hij tientallen gezinnen op straat zet als hij het niet zou doen. Lucky Luke aanvaardt de erfenis en wordt zo de rijkste man van Louisiana. Dat komt Joe Dalton ter ore en samen met zijn broers ontsnapt hij vrij snel uit de gevangenis om de aartsrivaal op te zoeken.
Eenmaal aangekomen op de plantage, komt Lucky Luke in contact met al zijn werknemers. Het zijn geen slaven meer, want ze worden wel betaald. Lucky Luke wil hen meteen vooruitbetalen en ieder gezin een stuk grond geven, maar dat geloven ze niet. Het is vreemd dat blanken cadeaus aan zwarten geven, dus ze geloven geen snars van wat de cowboy zegt. En het feit dat buurman QQ, Quincy Quarterhorse, een racist pur sang is die wél slaven bezit, helpt niet echt.
Hoewel de thematiek dus ietwat zwaarder is, blijft het verhaal nog steeds luchtig overkomen. De boodschap is duidelijk: racisme is niet oké en iedereen is gelijk. Jul zorgt er dus perfect voor om zware materie toegankelijk over te brengen met een portie humor. We zien enkele leuke knipogen naar Tom Sawyer en Huckleberry Finn, en ook een kleine Oprah, Obama en de KKK komen aan bod.
Qua tekeningen levert Achdé alweer een knap album af met gewaagdere kaderkeuzes – de plaat van de orkaan is subliem, maar nog steeds in Morris’ tekenstijl. Meerdere pagina’s hebben we achteraf herbekeken, om de schitterende gebouwen die Achdé op papier zette nogmaals te bewonderen. Normaal gezien komt er volgend jaar een nieuwe ‘Kid Lucky’ uit, dus zal het hoogstwaarschijnlijk nog twee jaar duren voor Lucky Luke zijn nieuwste avontuur beleeft. We zijn benieuwd of de Daltons dan wél opnieuw een hoofdrol krijgen.
