CE’s StripFax mei 2023
CE’s StripFax bundelt elke maand enkele strips, die we graag onder de aandacht brengen, maar niet uitgebreid recenseren. Dat wil niet zeggen dat het niet de moeite loont om deze strips te lezen. Met onze korte recensies ontdek je snel dat een strip je al dan niet kan bekoren.
Als illustrator heeft de Nederlander Kriek zich al ruimschoots bewezen, maar met deze verfijnde horrorstrip bewijst hij dat hij ook kan vertellen. Zijn stijl leent zich er ook toe om verhalen te maken in de stijl van de oude EC Comics, maar De Kuil is meer uitgebalanceerd. De personages zijn interessant en de horror zit hem meer in een Edgar Allan Poe-sfeertje dan in het schokeffect. Mooi uitgegeven door Scratch.
De klimaatopwarming heeft ook een invloed op de stripwereld, want we krijgen weer een dystopische, ecologische overlevingsthriller. Een grote maatschappij bezit zowat alle grond van de wereld, en daarmee ook het voedsel. Enkele verschoppelingen proberen zelf wat eten te kweken, maar dat roept natuurlijk weerstand op. Deze nieuwe toekomstreeks is goed getekend en gaat vlot vooruit, maar we missen wat diepgang. Daedalus brengt speciaal voor de binge-lezers twee delen tegelijk uit.
Jim Bridger is een minder bekende naam dan de vorige delen (Jesse James, Wild Bill Hickok), maar zijn levensloop is er zeker niet minder interessant om. De serie doet wat denken aan de vroegere educatieve stripverhalen van Oom Wim. Scenarist Ameur is dokter in de geschiedenis aan de Sorbonne en dat merk je aan de waarheidsgetrouwe vertelling. Dankzij de boeiende levens van de hoofdfiguren wordt het echter nooit saai. De tekeningen zijn wat minder dan de mooie cover laat vermoeden, maar adequaat genoeg om deze geschiedenisles niet te storen.
Het Wilde Westen is zijn aantrekkingskracht nog niet kwijt, want ook deze reeks laat in elk album een van de hoofdpersonages aan het woord. In tegenstelling tot de reeks ‘Het echte verhaal van de Far West’ ligt de focus hier meer op een leuk verhaal vertellen en minder op de waargebeurde geschiedenis. Dat maakt het leesplezier er echter niet minder om, want de kleurrijke personages weten nog altijd de show te stelen.
Deze nieuwe aanwinst in de prestigieuze collectie ‘Getekend’, begint als een epigoon van Platoon, maar verandert dan verrassend in een predator-verhaal. De soldaten gaan over de schreef, maar worden nu achternagezeten door een plaatselijk monster-wraakengel. Net als in die laatste film, is het niet alleen een strijd tegen een onbekende tegenstander, maar ook een gevecht tussen de verschillende karakters onderling. Alles wat je van een actiestrip mag verwachten: goed opgebouwde spanning, intense sfeer- en actiebeelden, en een over the top-finale. Wel niet voor tere zieltjes want het bloed spat eraf.
Na zijn geslaagde adaptie van 1984 van Orwell, imponeert de Franse auteur alweer met een verhaal over een circusfreak. Meteen is het ook een verhaal over de opkomst en teloorgang van de grote circussen. Zijn expressionistische stijl past wonderwel bij dit verhaal van uitzonderlijke mensen die niets liever willen dan gewoon zijn. Of toch niet… Coste neemt de tijd om het karakter van zijn hoofdpersonage te ontleden, die tegelijk ook groeit doorheen het boek. Enerzijds voelt Leeuwenkop zich ‘one of us’, anderzijds blijft hij getormenteerd door de eenzaamheid. En nu wachten op een verfilming door MGM.
Van strips lezen word je natuurlijk gelukkig, maar van dit zelfhulpboek zou je een gelukkiger leven moeten gaan lijden. Zou, want geluk is natuurlijk iets relatiefs, maar dat hebben de makers ook door. Deze nieuwe zijstap van de Urbanustekenaar is minder aangrijpend en beklijvend dan zijn boek over de zelfmoord van zijn zoon, maar dit heeft natuurlijk een andere insteek. Het blijft vooral een grappig verhaal van een kleine die bij de geboorte al kiest voor een andere moeder, want rijke afkomst geeft meer kans op geluk. Ter lering en vermaak, maar vooral dat laatste dan.
Humor is geen gemakkelijk genre, maar Fransman Astier en Vlaming Dupré hebben geen probleem om ons weer aan het lachen te krijgen. De hoofdrol is weggelegd voor de dikke & dunne van het gezelschap, tot ons groot plezier. Want hun fratsen zijn slapstick en hun avonturen zo dwaas dat je het ridderschap in twijfel trekt. Prachtig geïllustreerd door Dupré die een perfect gevoel voor timing tentoonspreidt. Hopelijk moeten we niet weer drie jaar wachten op een vervolg.
