Anja Sicking serveert ons in ‘De visionair’ een nieuwe kijk op de dingen
Anja Sicking, ‘De visionair’ 
Als Roemer beter was geweest in het interpreteren van gezichtsuitdrukkingen, dan zou zijn moeder nog hebben geleefd. Anja Sicking zadelt haar hoofdpersonage, een verwarde tiener die mag deelnemen aan een roboticaproject op school, meteen op met een diepgewortelde reden om een digitale bril te ontwerpen waarmee hij emoties kan lezen. Zou Sicking gevloekt hebben toen ze de synopsis van de videogame ‘Life is Strange: True Colors’ las?
Ook in die game kan een personage emoties letterlijk aflezen van anderen. Is het een futuristische wensdroom van ons allen? Niet toevallig werd ‘De visionair’ uitgegeven door Lebowski. De laatste jaren werpt die uitgeverij zich immers op als vlaggenschip van Grounded SF. Geen ruimtegevechten “in a galaxy far far away”, maar geloofwaardige sciencefiction die met één been in de realiteit blijft staan.
Meer pixels, minder natuur
De kunst bestaat er dan in om een toekomstbeeld te schetsen dat tegelijk visionair en herkenbaar is. In Sickings toekomst heeft technologie uiteraard een prominente plaats gekregen: meer pixels, minder natuur. Komkommers in de supermarkt zijn eenvormig geworden, papier is onbetaalbaar (en niet gegeerd), er wordt gereisd met iSamsonite en het gebruik van scheldwoorden wordt geregistreerd. En mensen sterven niet meer. Er wordt overgegaan.
Dat overgaan heeft Sicking aangegrepen om haar boek vanuit een unieke hoek te vertellen. We lezen het verhaal van tiener Roemer -de Roemer uit 2016 – door de ogen van een veel oudere Roemer die ondertussen een kleine woonunit huurt en in de derde persoon over zijn jongere ik schrijft.
In het hart van de roman staat Het Roode Hert, een statig hotel met een eigenares die zich afkeert van vernieuwing en een voorliefde heeft voor al wat authentiek is. Voor oude wandlampen en voor massief houten meubelen die al generatie op generatie worden doorgegeven. Roemer wil maar wat graag in haar hotel bijklussen om de piano van zijn vader te laten herstellen.
Meer natuur, minder pixels
Via het personage Breeveld, een docent van Roemer, komt een genuanceerd beeld over de toekomst van de technologie tot stand. Mogelijkheden en risico’s worden afgewogen. Van eetbare verpakkingen voor voedsel en het verdwijnen van uitlaatgassen tot de polariserende werking van algoritmes.
Sicking heeft met ‘De visionair’ een roman geschreven over wat het betekent om mens te zijn in een steeds sneller evoluerende wereld. Ze toont hoe een verwarde tiener opgroeit in een wereld vol hightech en legt bijna minzaam bloot dat niet alles in binaire codes of algoritmes te vatten is. Sommige dingen zullen nu eenmaal nauwelijks of helemaal niet veranderen. We zijn mensen. Iets meer natuur en minder pixels, graag.
