De man in al zijn facetten marcheert voorbij tijdens de Amsterdamse Parade
Theatergroep WAK, ‘de man met de hamer’ en Theater aan het Spui, ‘Mijn vader’ 
Dit weekend is De Parade aangekomen in Amsterdam. Twee dagen eerder begonnen de mannen van Theatergroep Wak al aan de opbouw van hun mobiele ‘powerplant’. Oftewel, een grote houten keet met toren en zaagdak naar model van een oude fabriek. En dat is het ook. Maar niet zomaar één, want hier worden mannen gemaakt. Échte mannen.
Mannen met gespierde armen en mouwloze hemden die kunnen omgaan met gereedschap en torens kunnen bouwen van bierkratten: dát soort mannen. Met deze voorstelling krijgen we een humoristisch inkijkje in het productieproces van de ‘manne(tjes)makerij’. Dat dit proces met veel branie en brokken gepaard gaat, laat zich raden!
Door een brede sleuf in de houten achterwand zien we in een prachtig beeld hoe de mannen als halffabricaten door de machinerie gaan en van de lopende band rollen, waarna het groentje van het stel (Jurriën Remkes) wordt opgeleid tot volwaardig mannelijk eindproduct. In deze voorstelling gebeurt alles volgens authentiek mannelijk recept: geen woorden maar daden.
Zo leert hij een traditionele ‘hopak’ dansen, wordt hij uitgedaagd tot een man-tot-man vuistgevecht en wordt hij bij wijze van ontgroening een wiebelige ladder opgestuurd met alle riskante capriolen tot gevolg. Wanneer het de halfwas eindelijk lukt om met blote handen tegen een rechte muur omhoog te klimmen, breekt het publiek uit in gejuich. Ook het paradepubliek houdt van échte mannen!
‘Man met de hamer’**** is een fysieke, absurdistische en geestige voorstelling met een hoog breek- en sloopgehalte. De combinatie van vier baldadige kerels en een ingenieus geprepareerd decor zorgt voor optimale verrassingseffecten. Hamers die omlaag komen zeilen, instortende muren en vloeren die worden opengebroken. Niet alleen door hun fysieke verschijning, maar ook met de creatie van dit vernuftige bouwwerk (naar ontwerp van Bart Strijbos) bewijzen de spelers van Theatergroep Wak échte mannen te zijn. Wat ons betreft een ‘échte Parade-aanrader’!
We gaan meteen door naar de voorstelling ‘Mijn vader’*** van Theater aan het Spui. We worden binnengelaten in een houten huisje waar we plaatsnemen in een knus huiskamertje. Dit is het optrekje van Jozef, Jozefs vader en Jozefs moeder: de hoofdpersonages uit het boek van Toon Tellegen waar de voorstelling op gebaseerd is. Eén van de makers (Jos Nargy) bewerkte de tekst en met medespelers Thomas en Sacha – ze introduceren zichzelf met voornaam – voert hij dit kleine verhaaltje over Jozefs ‘grote’ vader op. Op z’n Tellegens.
In ‘Mijn vader’ vertelt Jozef over zijn vader die kwam ‘uit het niets’ en uiteindelijk weer vertrekt ‘in het later’. Jozefs vader kan alles, weet alles, durft alles en is bovendien de allerlangste man die je ooit hebt gezien. Nargy nam enkele fragmenten uit het boek en reeg ze op natuurlijke wijze aan elkaar. Om de beurt nemen ze de verschillende rollen op zich: van Jozefs vader tot moeder, van juffrouw tot dokter. Met enkel een tafel, een bed, een paraplu en een raampje naar buiten, weten ze het hele verhaal vertellend en zingend te brengen.
Al heb je met een tekst van Tellegen al goud in handen, toch weten ze er met hun spel nog iets aan toe te voegen. Zoals wanneer vaders hand aan Jozefs bed verschijnt en door een luidspreker uit zijn vinger tot hem spreekt tot daar plots de vrouwenstem van de ‘afdeling ruilen’ van de Bijenkorf uit schalt. De fantasierijke Tellegen weet beeldend te schrijven, maar de enscenering van dit merkwaardige tafereeltje maakt het extra geestig. Zo vindingrijk als ‘t verhaaltje is, zo lief is deze voorstelling.
Beide voorstellingen gezien op 13/08/2013 op Theaterfestival de Parade 2013.
