Jack the Rippers laatste slachtoffer Mary Jane in strip
Frank Le Gall & Damien Cuvillier, ‘Mary Jane’ 
Jack the Ripper is een alom bekend figuur in de geschiedenis. In het najaar van 1888 zou hij heel wat Londense prostituees hebben vermoord na ze eerst flink toe te takelen. Zijn officiële vijfde (en laatste) slachtoffer is Mary Jane Kelly, die nu een eigen verstripping krijgt.
In het verhaal zien we hoe Mary Jane op negentienjarige leeftijd haar echtgenote verliest en de stad verlaat. Onderweg komt ze landlopers tegen met wie ze eropuit trekt, maar hun wegen scheiden. Aanvankelijk wil ze naar haar zus in Cardiff, maar uiteindelijk komt ze in Londen terecht. Helaas belandt ze daar in de prostitutie en wordt ze gevolgd door een ‘mysterieus’ figuur …
Prachtig tekenwerk, maar …
‘Mary Jane’ onderscheidt zich op grafisch vlak door de prachtige tekeningen en aquarellen, met okerkleuren die perfect passen in dit noodlottige 19de-eeuwse Londen. De realistische stijl van Damien Cuvillier geeft sommige personages echte acteursgezichten. Zijn hele werk in dit album is quasi onberispelijk.
Bij het scenario van Le Gall hebben we daarentegen meer bedenkingen. Zijn bedoelingen in ‘Mary Jane’ zijn duidelijk goed. Zijn aanklacht tegen de vrouwelijkheid van die tijd is knap gebracht en zijn wil om de slachtoffers van Jack the Ripper te eren in plaats van hun beul is atypisch. Ook zijn afstandelijke behandeling van seks en geweld is respectabel. Je zult geen voyeurisme of zelfgenoegzaamheid vinden op zijn pagina’s.
Maar op narratief niveau ontbreekt er iets. Het ritme van het album is onregelmatig, sommige passages zijn te lang (de weg naar Cardiff), andere te kort (één plaat tussen Mary Janes ontmoeting met Joe en haar intrek bij hem). Ten slotte zijn er heel wat nevenpersonages aanwezig – zoals Peter White, de bokser, de oude dame en Maria – die het verhaal niet zozeer dienen.
Deze voorbeelden zijn kleine onevenwichtigheden die verhinderen dat de spanning op gang komt en die de lezer jammer genoeg te ver van Mary Janes lot houden. Wat dat betreft is dit one-shot enigszins een gemiste kans om het échte doel te bereiken: ons meeslepen in haar noodlot. Gelukkig maakt het grafische luik heel wat goed, zodat de strip, ondanks het gebrek aan een degelijke spanningsopbouw, aangenaam en interessant blijft.
