Hofland laat ons laveren tussen twee werelden op Amsterdam Centraal
Judith Hofland, ‘Like me’ 
‘Bob pakt zijn koffer voor drie weken Kroatië, whoohoo!’, ‘Elze eet vandaag groenten uit eigen tuin’ en ‘Guus heeft zijn relatiestatus gewijzigd in ‘verloofd’’. We zijn inmiddels gewend geraakt aan de stroom persoonlijke informatie die wordt uitgewisseld via sociale media. Soms lijkt het dat we het meeste te weten komen als we de ‘wereld’ online aan ons voorbij zien trekken. Tegelijk weten we dat we nog geen fractie te zien krijgen van wat er werkelijk schuil gaat achter de ‘statusupdates’.
Judith Hofland raakte gefascineerd door hoe de online omgeving als ‘virtuele vrijplaats’ ons dagelijks leven infiltreert. Een omgeving waar we dingen ‘delen’ en we onze ideale identiteit creëren; waar vreemden ‘vrienden’ worden en echte vrienden soms vreemden lijken. Waar we ons durven uiten, maar ons ware gezicht verborgen houden. Een omgeving waar we de werkelijkheid graag verdraaien en die tegelijk een onlosmakelijk deel uitmaakt van ons ‘echte’ leven.
Hoe staan wij tegenover deze tegenstrijdige werelden en hoe maken we onderscheid tussen ‘echt’ en ‘virtueel’ contact? In de interactieve audiotour ‘Like me’ stuurt Hofland haar publiek op pad om daar achter te komen. Met een iPod in de hand en koptelefoon op, worden we met pijlen over de trappen en perrons van Amsterdam CS geleid. Wat volgt is een ontdekkingstocht waarin we als ‘nieuwe leden van haar sociale netwerk’ online contacten leggen in een real life setting.
Terwijl we ons een weg banen door de reizigers, beantwoorden we op onze touchscreen vragen over onszelf en maken we connectie met virtuele vrienden. We zien ze niet, maar via de berichtjes die binnenstromen, weten we dat ze ‘er zijn’. Ook worden we aan de hand van een foto voorgesteld aan een real life lotgenoot waarover we onze eerste indruk moeten uiten – en zij over ons – en waarover we te horen krijgen dat we haar in het echt zullen ontmoeten. Tegelijkertijd klinkt door onze koptelefoon de stem van iemand die zich voorstelt als Sascha: een contact uit je virtuele netwerk die zegt alles van je te weten en graag met je in contact wil komen.
Dan ontmoeten we plotseling de persoon waaraan we eerder zijn voorgesteld en met wie we vanaf dan tot het eind zullen oplopen. Terwijl ‘Sascha’ steeds dwingender wordt en dreigt al onze informatie op straat te gooien als we haar niet toelaten, wordt steeds meer duidelijk wat de opzet is. Als we de ruimte op het station binnengaan waar de wandeling eindigt, wordt ons gevraagd met wie we vrienden willen worden: de èchte persoon of virtuele Sascha. Is het sociale wenselijkheid? Worden we beïnvloed door Hoflands bespiegelende teksten die we tijdens de wandeling te horen kregen? Wie zal het zeggen; we kiezen voor de ‘échte persoon’.
‘Like me’ is een interessante tour. Niet specifiek door het thema: ‘Social media’ als onderwerp is – om in de terminologie te blijven – spreekwoordelijk trending topic. En ook het standpunt is niet nieuw: iedereen weet dat Facebook alleen de zonnige kant van de mens laat zien en dat je enkel kunt bouwen op vrienden van ‘vlees en bloed’. Toch is de manier hoe Hofland dit theatraal vormgeeft, spannend. De setting op CS, de fysieke ontmoeting met ‘de ander’ en de uiteindelijke onthulling van elkaars eerste indruk. Maar ook de foto die op je scherm verschijnt terwijl je op ‘t stoepje van perron 2A zit, geeft een verrassingseffect. Dat de chatberichten niet afkomstig zijn van echte personen of dat Hoflands tekst soms een beetje prekerig aandoet, doet daar niets aan af.
Gezien op 13/07/2013 op Over het IJ festival.
