Veel goeds, liefs en vulgairs op de laatste dag van Magneetfestival
Magneetfestival 2013: laatste dag 
Voor de derde maal zetten we koers richting Amsterdam Oost, waar de laatste dag van vier weekenden uitbundige creativiteit, duurzaamheid en expressiviteit is aangebroken. Geënt op het Burning Man festival, waar als rituele afsluiting een levensgrote Wicker Man wordt verbrand, draagt deze laatste dag van het Magneetfestival het thema ‘burn’. Een thema dat overigens nauwelijks verband houdt met de geprogrammeerde acts, laat staan met de aanwezige zonkracht. Ondanks de hoopvolle lentebries waarmee we uit West vertrokken, arriveren we met een hevige rukwind en dreigende miezer in de Oostpunt. Maar geen nood, want het kampvuurtje knappert al en naar verluidt is er op het terrein genoeg liefde en warmte voor iedereen.
Ons plan voor deze middag is een rondtoer langs de theatervoorstellingen die her en der geprogrammeerd staan. Het lokaliseren ervan blijkt niet eenvoudig. Het blokkenschema maakt ons met namen als ‘de bak’ of ‘in ’t wild’ weinig duidelijk over de vindplek, nog groter blijkt het probleem als ze ook niet op de plattegrond vermeld staan. Opgelucht halen we adem als we door een actrice worden aangesproken om naar haar voorstelling ‘Twenty up’ te komen kijken. Even later zitten we tevreden met een cultuurverantwoord Halbe-biertje in de hand op een winderige heuvel te kijken naar een (voor festivalbegrippen) ‘tonelerige’, maar vermakelijke voorstelling over twee zoekende twintigers die elkaar treffen op een schoolreünie.
Als vervolgens Ulrike Quade Company er wegens wateroverlast de brui aan geeft, de eerste voorstellingen van ‘de Mozart van de open toekomst’ vol zitten en ‘de theatercontainer’ nog steeds volstrekt onvindbaar is, besluiten we ons oorspronkelijke plan te laten varen en ons over te geven aan de gifts van het festival. En met resultaat, want één van de mooiste ontdekkingen doen we deze avond in de Golden Temple, waar we kennis maken met de melancholische pop-folk formatie Rivers. Schouder aan schouder in de knusse tipi voelen we even de saamhorigheid waar dit festival zo naar op zoek is.
Ook in de naastgelegen Green Area gebeuren inspirerende dingen. Zo kun je een kijkje nemen bij Project Mobiation waar ook het eerder genoemde compost-toilet een onderdeel van uitmaakt. Niet alleen pissend, maar ook onderuitgezakt vanuit een luie stoel (mits pedalentrappend) kunnen de festivalgangers een bijdrage leveren aan het ingenieus ontworpen complex mob-01: een autarkische en nomadische woon-werkplek op poten. En terwijl je kunt genieten van de gratis DiscoSoep die de Youth Food Movement maakt van alle overgebleven ingrediënten van het festival, kun je meteen een ‘tasje voor de liefde’ laten bestempelen met hartverwarmende spreuken.
Om bij zoveel liefs en goeds af en toe adem te kunnen halen, hollen we tussendoor steeds even terug naar het muzikale hart van het festival: de Magneetbar, waar het naarmate de avond vordert steeds platter aan toe gaat. Na terechte excuses voor de wanklanken van dweilformatie De Sorrie Band glijden we moeiteloos door in de beste ‘goedfout’ act die dit festival zich als afsluiter kon wensen: de Zweedse electrobeat rapper Gnucci Banana. Zóveel zelfverzekerde dikke dijen zag men niet eerder in zó’n hoog opgetrokken discolegging. Maar het publiek (en ons) dondert het niet, want het swingt als een malle!
Nog nagloeiend van de hete show, besluiten we na een half uur in de gietende regen toch nog vóór de rituele verbranding naar huis te gaan. Maar één ding is zeker: wanneer wij alweer in ons bedje liggen in West, smeult het in Oost tot in de kleine uurtjes nog na.
Magneetfestival Amsterdam bezocht op 15/09/2013.
