Buffoon zet de psychedelica op standje 11
Buffoon, ‘Lucid again’ 
Na enkele jaren in de luwte is Buffoon nu teruggekeerd met het toepasselijk getitelde ‘Lucid again’. En het zal wel niet de afkickkliniek geweest zijn waar de band rond Peter Vleugels in de tussentijd vertoefd heeft, want op de nieuwe plaat klinken de mannen meer spacey dan Kevin.
Shins on shrooms
Verwacht evenwel geen plaat vol far-out psychedelica en geluidsexperimenten waar kop noch staart aan vast te knopen zijn. ‘Lucid again’ bestaat voor het grootste deel uit degelijke poprockliedjes gedrenkt in acid, en op zijn best klinkt Buffoon ook als James Mercer die een nieuwe Shins-plaat staat op te nemen midden in een paddo-trip. Openingsnummer ‘All the way’ is hier het beste voorbeeld van, een song bestaande uit enkele van de meest dromerige en gelukzalige geluidsgolven die uit een gitaar te toveren zijn.
Ashramsfeer
Het beste komt dus al vroeg hier, en dat is jammer. Niet dat de rest van ‘Lucid again’ zo bedroevend slecht is, verre van zelfs, maar de magie van de openingstrack sluipt ook nooit meer echt terug de plaat in. Ook jammer: dat van de trippy toon die Buffoon meteen al stevig zet, nooit of te nimmer wordt afgeweken. Voor de afwisseling was het nochtans best leuk geweest als er op gezette tijden ook eens wat was afgeweken van de ashramsfeer; ‘Lucid again’ is een vrij lange plaat waardoor er naar het einde toe soms een ‘been there, done that’-gevoel in de nummers sluipt.
Een meesterwerk is dit dus zeer zeker niet, maar ondanks de minpunten is ‘Lucid again’ wel een sympathieke plaat. Die-hard fans van psychedelische muziek mogen deze zeker niet overslaan, de rest van ons zou toch op zijn minst ‘All the way’ een paar luisterbeurten moeten gunnen.
Zin om nog meer nieuwe Belgische muziek te ontdekken? Neem een kijkje in onze BEst of the buNLch-artikelenreeks én Spotify-playlist!
