Interpol – Marauder
Ander jasje, zelfde issues 
De x-factor van hun eerste jaren in de spotlights is hen ondertussen door de vingers geglipt, en dat lijken de mannen van Interpol te beseffen op zesde studioalbum ‘Marauder’. De oplossing van het trio? Gewoon spelen en doorgaan, de rest zien we dan wel weer. Een verfrissende aanpak die ook zijn effect op de sound van de plaat niet mist. Maar tegelijkertijd leidt dit niet tot een verbetering in kwaliteit tegenover de laatste Interpol-albums.
Interpol op strikt dieet
Vooruitgestuurde prachtsingle ‘The rover’ blijkt ook in albumcontext een van de sterkste songs te zijn. Mede door een ruwere productie klinkt ‘The rover’ toch iets anders dan we van de band gewend zijn: wat droger en met minder productieballast, alsof de kenmerkende Interpol-sound net uit een strikt dieet komt. En ja hoor, deze aanpak zet zich door naar de rest van ‘Marauder’.
Verwacht nu ook geen schizofrene, Radiohead-achtige stilistische bokkensprong van heb ik jou daar. ‘Marauder’ staat immers vol nummers die ook gemakkelijk op voorganger ‘El pintor’ hadden gepast als ze net zo vol waren geproduceerd als de nummers van die plaat. Meer dan een andere jas of een nieuw laagje verf blijkt de evolutie van Interpol dus niet te zijn.
Vaarwater
Op zich geen probleem natuurlijk. Maar deze vaststelling in combinatie met een andere oude Interpol-kwaal duwt ‘Marauder’ gevaarlijk dicht in het ‘gemiste kans’-hoekje… De New Yorkers zijn er namelijk voor de zoveelste keer op rij niet in geslaagd om een plaat te maken die van begin tot einde weet te boeien.
Het schiet allemaal nog lekker uit de startblokken met de eerste vijf nummers, daarna blijft alles toch weer teveel in hetzelfde vaarwater ronddobberen om sterke gevoelens los te werken bij iedereen die geen hondstrouwe superfan is (hoewel afsluiter ‘It probably mattered’ dan weer wel de nodige schoonheidspunten scoort). De rest van ons kan wat ons betreft het album een paar luisterbeurten gunnen, de krenten uit de pap vissen voor in een apart playlistje en ‘Antics’ nog eens opleggen. ‘Marauder’ is geen slecht album, maar die x-factor lijkt nu verder weg dan ooit.
