Gavanya opent bijzondere muzikale perspectieven.
Gavanya – Nilam 
Eerder werkte multi-instrumentaliste/componiste Gavanya Doishwamy al samen met jazzlegende Wayne Shorter, met pianist Vijay Iyer, met Esparanza Spalding, Floating Points en SAULT. Onder eigen naam bracht de in New York geboren, maar grotendeels in India opgegroeide Gavanya in een best korte tijdsspanne twee heel verschillende albums uit, met name ‘Like the sky I’ve been too quiet’ (met o.a. Floating Points) en daarnaast het op het Native recordings label van Shabaka Hutchings verschenen ‘Daughter of a temple’ waarop zij in een fraaie improvisatiesessie onder meer met de muzikale erfenis van Alice Coltrane aan de haal gaat. Om maar te zeggen: het gaat enorm snel voor Gavanya, al verschijnt er met het nieuwe ‘Nilam’ wel weer een nieuwe, uitstekende langspeler.
Toevalsfactor
Dat dit nieuwe album van Gavanya verschijnt, is deels te wijten aan de toevalsfactor. Tussen een uitverkochte show in Berlijn en een in de Londonse Union Chapel door zag zij de gelegenheid om wat uitgebreider kennis te maken met de Berlijnse Funkhaus studios van Nils Frahm, met wie ze eerder al opnames maakte (‘Draw something beautiful’). Frahm co-produceerde dan ook het nagelnieuwe ‘Nilam, Gavanya’s meest recente, in alweer een mum van tijd opgenomen album.
Apart stemgeluid
‘Nilam’ bevestigt in alle opzichten het goeds dat al op eerdere Gavanya albums te horen was. Zo valt ook nu weer het heel eigen stemgeluid van de vocaliste/componiste op. In sommige stukken schemeren ook de spiritual chants van Alice Coltrane, wat door. Tezelfdertijd vingerwijst Gavanya met haar grotendeels meditatieve muziek, zoals onder meer tijdens ‘Nine jeweled prayer’, expliciet naar het idee dat de muziek die ze op haar ‘Nilam’ (nvdr: waarbij de albumtitel is afgeleid van ‘nil’, het tamil woord voor land, wat ook de gebiedende wijs voor zowel bewegen als stilstaan is) brengt, in zekere zin gebeden (smeekbeden?) zijn.
Minimale middelen
In opener ‘Land’ evoceert ze ergens de manier waarop het mensdom met Moeder Aarde omgaat. Elders poogt ze in ‘Song for sad times’ haar verdriet constructief in hoop om te zetten. Verder valt in het geheel ook een track als ‘Sinathavar mudikkum’ op, een soort volks wijsje waarin het percussieve wat lichte speelsheid aanbrengt. Dat brengt ons bij het gegeven dat zij met minimale middelen, een contrabas, lichte percussie, harp, ukelele en vocals, maximaal effect weet te ressorteren. Wat eigenlijk ook niet echt een verrassing mag heten als je weet dat ze al van jongs af aan dans, poëzie, Zuid-indiase zang en storytelling met elkaar combineerde. Samen met de vrijheid die (improvisatorische) jazz haar biedt, levert dat meer dan bewonderenswaardige resultaten op.
Wat ‘Nilam’ daarnaast nog wat extra cachet geeft, is ook de manier waarop Gavanya, na een terechtwijzing door een social-mediaplatform rond het gebruik van het woord ‘wapenstilstand’ zichzelf er gewoon van loskoppelde. Op haar website plaatste ze zodoende ‘Sees fire’, de afsluitende track op ‘Nilam’. Die bevat heldere, maar erg rake regels als ‘a child sees fire / i wish I could build you a palace / tine the right fires in you / it’s all there, hidden / we find it, and each other, when we are open to it.”
Gavanya presenteert ‘Nilam’ op 18 oktober in de Singel en op 5 november in Flagey (double-bill met Alabaster DePlume)
