The Swell Season wisselde in de Antwerpse Roma breekbare indiefolk af met schurende rockmuziek
Dezer dagen is The Swell Season aan het begin van een nieuwe tournee doorheen Europa. De groep die grotendeels rond het songschrijvend duo Glen Hansard en de Tsjechische Markéta Irglová draait was gisteren nog in de Amsterdamse Carré te zien, deze avond was het gezelschap met daarin ook onder meer bassist Joe Doyle (The Frames) en drummer Piero Perelli te gast in een bijna tot de nok gevulde Antwerpse Roma.
Openen doen Hansard en Irglova met een volledig unplugged gebracht ‘Say it to me now’ dat gisterenavond in de Carré nog in de staart zat. Daarop volgden enkele nieuwe nummers uit de nog te verschijnen Swell Season plaat ‘Forward‘ zoals ‘People we used to be’ en het met een dankwoord aan de Roma vrijwilligers ingeleid ‘Factory street bells’.
Opmerkelijk is dat Hansard en co niet enkel leunden op werk van The Swell Season, maar ook op solowerk van Glen Hansard. Waarbij her en der zelfs ook een sprankeltje The Frames magie opgezocht werd. Zoals met een ronduit machtig ‘Fitzcarraldo’ waarbij Hansard zijn elektrische gitaar nét niet volledig aan gort speelde. Meer dan stevig gitaarwerk dus, dat evenwel scherp contrasteerde met zachtere, ingetogen indiefolk zoals ‘If you really want me’.
Dat contrast zal het hele optreden sterk tekenen. Soms hoorde je een voorliefde voor Coheneske romantiek, zoals onder meer tijdens het uit ‘Between two shores’ geplukte ‘One of us must lose’, dan weer vloeide ‘Low rising’ naadloos over in ‘Into the mystic’ van collega-Ier Van Morrison. Elders, bijvoorbeeld tijdens het met akoestische gitaar en mondharmonica gespeelde ‘Feeling the pull’ doken ook wat Dylaneske echo’s op.
Het concert stond grotendeels in het teken van de complexe ‘politics of the heart‘. Zo ging het in de oudere en nieuwere liedjes van The Swell Season onder meer over de tijdelijkheid van de dingen (‘When your mind’s made up’,..). Maar evengoed ook over de breekbaarheid van relaties en levens. Zodoende kregen we in de Roma songs met een geplengde traan, zoals onder meer het geval was tijdens de breekbare piano solo van Marketa Irglova (‘I leave everything to you’) of de dromerige evergreen ‘Falling slowly’ waar ze destijds een Oscar mee wisten te verzilveren.
Evengoed waren ook songs die relativering, hoop en bevrijding evoceerden. Dat deed de door Hansard aangestuurdegroep met een ‘Great weight’, een song die zich in de beste Woody Guthrie traditie plaatste. In de deels vrijelijk geïmproviseerde teksten verwees Hansard ook heel even naar de actualiteit door een meermaals herhaald ‘stop the genocide’ in de song te smokkelen.
The Swell Season tekende in de Antwerpse Roma dus voor een heel fijn en hartverwarmend concert. Daarbij schipperde de groep grotendeels tussen eerder ingetogen liedjes en wat meer schurende momenten van intense, prikkelende rockmuziek. Al was de verrassing vooral in de staart van het concert te vinden. Met een robuust ‘This gift‘ werd de slotronde ingezet. Net zoals eerder bij ‘Fitzcarraldo’ spoorde Hansard bassist Joe Doyle en drummer Piero Perelli aan om voluit te gaan. Een heerlijke passage waar het publiek duidelijk van smulde. Al ging het snel weer over naar een best sexy uitvoering van ‘Her mercy‘ dat eerder onverwacht overging in de Frames classic ‘Star star’ waar Hansard en co nog een fijn Antwerps coda (‘Hotel lounge’) aan plakten.
Met de knipoog naar dEUS had The Swell Season intussen bijna twee uur aan muziek voorzien. Om de cirkel volledig mooi af te ronden kwam er met ‘Gold’ nog een enkele volledig akoestische toegift. The Swell Season kwam, speelde en overwon. Integere en authentieke muzikanten waren het die wars van ego hun stiel sterk beheersten. Soms heb je echt niet meer nodig, zo stelden we dus met eigen ogen en oren in de Antwerpse Roma vast.
The Swell Season, live gezien op 14-05-2025 in de Antwerpse Roma.
