Anoushka Shankar rondt op knappe wijze een bijzondere ep-trilogie af
Anoushka Shankar, ‘We return to light’ 
De Indiase sitarspeelster Anoushka Shankar, dochter van Ravi en halfzus van Norah Jones, brengt
met het op het Leiter label verschenen ‘We return to light’ alweer nieuw werk uit. Haar recent verschenen ep vormt het sluitstuk van een prima trilogie. De op verschillende plekken in de wereld opgenomen ep’s hangen op inhoudelijk vlak sterk samen, maar brengen elk op zich weer heel nieuwe, bijzondere geluiden en facetten van muziek maken naar voren.
Samenwerking voorop
In zekere zin brengt ‘We return to light’ haar deze keer, na etappes in Berlijn (‘Forever, for now’) en het zonnigere Californië (‘How dark it is before dawn‘), weer terug naar thuisland India. Zo laat zij zich deze keer bijstaan door de in London residerende multi-instrumentalist, drummer en improvisator Sarathy Korwar. Die laatste drukt overigens al geruime tijd zijn heel eigen stempel op het Londonse jazzgebeuren. Daarnaast valt op het best fraaie sluitstuk van Anoushka Shankars’ trilogie van ep’s ook sterk de inbreng van componist en sarodmeerster/speler Alam Khan op. Samen vormen zij, Shankar, Korwar en Khan, een trio van formaat.
Fris concept
Op muzikaal vlak blijkt het omkaderende idee van drie op verschillende lokaties opgenomen en tezelfdertijd ook naar verschillende lokaties verwijzende ep’s een best fris concept te zijn: het eerste deel, met daarin onder meer samenwerkingen met vocaliste/componiste Arooj Aftab en pianist Nils Frahm, symboliseerde ergens het ontwaken in een natuurrijke omgeving en de zoektocht naar harmonie, terwijl het erop volgende deel ‘How dark it was before dawn‘ dan weer het idee van een al te donkere/duistere, woelige, onrustige nacht verklankte. Het nieuwste deel verschilt van de vorige twee ep’s misschien vooral in die zin dat de muziek best een stuk lichter van feel en klankkleur is. Als vanouds is er weer de heerlijke, flexibele souplesse van allerhande sitargeluiden, al worden die op deze nieuwe ep verrijkt met kwieke, melodische loops, tot dans uitnodigende beats die aangelengd worden met een stevige laag spirituele ambient.
Moderne, sfeervolle ambient
Samen brengt dit trio zo uiterst sfeervolle en dromerige muziek die vooral veel rust brengt in een vaak al te drukke en jachtige wereld. Het trio Shankar / Korwar / Khan brengt zo een fris, maar sterk ambientgericht groepsgeluid waarin het melodische, oriëntaalse spel van sitargeluiden versterkt wordt met frisse beats en soms kriskras door elkaar lopende beats. Dat zorgt er ergens voor dat Shankars’ nieuwste ep (en bij uitbreiding de trilogie) een best knappe aanwinst is op het Leiter label van de Duitse neoklassieke pianist/componist Nils Frahm.
Artistieke vrijheid
Interessant is niet enkel het spel met verschillende narratieve elementen. Ook op muzikaal vlak houdt Shankars’ concept meer dan steek. Volgend op de ijle, nocturnale sferen van ‘How dark it is before dawn’ is er immers weer het ochtendlijke daglicht dat plots weer doorbreekt, zoals onder meer blijkt uit opener ‘Daybreak‘. Die vrolijke, zonnige lichtheid uit zich daarnaast ook in hypnotiserende composities die soms zoals het op Goa en trance-geluiden geïnspireerde ‘Hireath‘ een sterk melodisch, dansbaar als filmisch karakter hebben.
Wat ook naar buiten komt is de grote creatieve vrijheid die Shankar aan de dag legt. Hoewel ze doorheen de jaren talloze verschillende prachtalbums uitbracht (o.a. ‘Love letters’, ‘Reflections’,..) die haar wereldwijd erkenning opleveren, volgt ze nu dus een wat ander pad. Met drie wat kortere ep’s/mini-albums die elkaar in relatief korte tijd opvolgen is er eigenlijk in zekere zin ook een nieuw full album van Shankar. Zij het dan dat die wat artificieel opgedeeld geraakte in drie wat kortere, maar duidelijk verschillende hoofdstukjes. Waarbij elke ep deel uitmaakt van een breder, overkoepelend inhoudelijk als muzikaal coherent plan.
Terechte erkenning
Het is overigens bijzonder slim van haar ook om haar nieuwere muziek slechts mondjesmaat uit te gaan brengen. Het maakt inzichtelijk dat ze haar eigen zin wil doen en misschien vooral dat ze zich helemaal niet wil laten vastpinnen door de wetten van de heersende muziekindustrie.
Shankars’ nieuwe, sfeervolle maar soms dromerige ep mag dan ook zeker gezien en gehoord worden. Leg je oren maar te luister bij het sensuele, dansbare ‘Dancing on scorched earth‘ of bij het opgejaagde, door dancebeats gestutte ‘We burn so brightly‘. Om dan vervolgens vast te stellen dat Shankars’ nieuwste ep alleen maar onderstreept waarom zij, na een wonderlijke passage in de Antwerpse Singel, naast Max Richter een van de absolute headliners op het komende Gent Jazz festival is.
