Een blik op het voorjaar bij het ECM label
Het gereputeerde ECM label blijft op het vlak van klassiek en jazz een van de internationale
sterkhouders. Dat leert ook een blik op de eerste reeks albums die in het voorjaar op het label
verschijnen. Zo verschijnen er maar liefst vijf nieuwe titels.
Een ervan is ‘Winter poems’ van het Yuval Cohen Quartet. Een album dat vanzelfsprekend prima past bij de winterperiode. Op te merken is dat Yuval Cohen zowaar voor het eerst aansluit op de lange traditie die het label herbergt. Het is te hopen dat het niet hierbij blijft voor de broer van trompettist Avishai Cohen (niet te verwarren met de contrabassist !). Zo stuurt Yuval zijn band doorheen acht originele composities die halfweg tussen klassiek en improvisatorische jazz zweven. Opmerkelijk is de zoete klank van de sopraansaxofoon die het geheel emotionele en uiterst melodieuze spankracht geeft. Tezelfdertijd merk je dat Yuval prima keuzes gemaakt heeft voor wat betreft zijn begeleidingsband, die bestaat uit pianist Tom Oren, contrabassist Alon Near en drummer/percussionist Alon Benjamini. Samen brengen ze een kleurrijke plaat die evenwichtig balanceert tussen zweverige
dromerigheid (‘First meditation’), melancholie (‘The unfolding of Iris’) en warme, maar uiterst
harmonieuze en dan weer best dynamische passages. En dat alles aangevuld met een fraaie knipoog naar Charlie Chaplin (‘For Charlie’).
Daarnaast verschijnt met ‘Lullabye‘ ook het nieuwe album van de Noorse trompettist Matthias Eick. Samen met zijn medemuzikanten, pianist Kristjan Randalu, drummer Hans Halbekmoe en bassist Ole Morten Vagan, brengt hij muziek die niet echt sterk afwijkt van zijn vorige releases. Zijn eigen
sound op trompet overheerst sterk het album. Al is de interactie met zijn muzikanten zeker niet min. Eick brengt eigen composities, zacht en teder, met een cool en warm geluid. Een relatief sober album ook waarop de trompettist onder meer een ode brengt aan zijn vrouw (‘My love’) maar eveneens impressionistische en tot reflectie uitnodigende composities zoals ‘Hope’, ‘May’ of ‘September’ te horen zijn.
Een derde release is ‘Preludes and songs‘ door pianist François Couturier en violist Dominique Pifarely. Een sober en best minimalistisch album dat ergens meer naar klassiek dan naar jazz neigt. Het duo brengt op dit nieuwe album grotendeels eigen herwerkingen van traditionals. Doorheen
lang lopende carrières is dit nieuwe album slechts hun tweede op het label. Beide ouderdomsdekens plooien met dit ‘Preludes and songs’ dat goed twintig jaar na ‘Poros’ verschijnt ergens terug op hun muzikale roots. Zo krijgen we als luisteraar herwerkingen te horen van onder meer Jacques Brel (‘La chanson des vieux amants’) als Duke Ellington (‘Solitude).
Matthias Eick vervult ook een rol op ‘Spindrift‘, het nieuwe album van de Duits-
Amerikaanse pianist Benjamin Lackner. Nadat Eick ook meespeelde op zijn vorige album ‘Last
decade’, vond Lackner dat er op muzikaal-compositorisch vlak plots meer mogelijkheden zich
aandienden. Zo wint het album, zoals de titel ergens ook al aangeeft, met saxofonist Mark Turner
heel wat aan wat kracht en dynamiek. Naast het duo Eick-Turner met Eick op piano spelen
contrabassiste Linday May Han Oh en drummer Matthieu Charenc een meer dan belangrijke rol.
Prima ritmesectie en vlot vloeiende composities zoals ‘Chambary’ of ‘Anacapa’. Al zijn er ook
introspectieve en nostalgische momenten zoals ‘See you, my friend’.
Met ‘Under the surface’ verschijnt ook een nieuwe release van het Julia Hulsmann Quartet. De van oorsprong Duitse pianiste heeft doorheen de jaren al verschillende releases op het label uitgebracht, grotendeels met haar trio (met naast Hulsmann op piano ook Marc Muellbauer op contrabas en Heinrich Kobberling op drums/percussie). Nieuw en hoogst bijzonder op ‘Under the surface’ is de
inbreng van de Noorse Hildegunn Oiseth die te horen is op geithoorn en trompet. Zij verleent het
kwartet meteen ook een wat distinctief geluid. ‘Under the surface’ kenmerkt zich als een rustige,
opvallend beheerste plaat die in sterke mate teert op elegante sfeer en stemmige poëzie.
Het is een album met zoals de titel van het album al aangeeft speels onderzoek naar de verborgen
kanten van muziek maken. Opener ‘They stumble, they walk’ breekt de reeks composities – deels
gepend door Hulsmann, deels door de overige muzikanten – mooi open. Zo vaart dit album in wat
rustigere sferen. Soms wat tegen het melancholische aan, zoals tijdens ‘May song’ waar saxofonist
Kemperdorff wat zachte tonen neerlegt. Een van de blikvangers op het album is een emotioneel en
pakkend ‘The earth below’. Even gaan Hulsmann en co helemaal de diepte in. Net zoals tijdens
het al bij al catchy ‘Anti-fragile’ er wat meer kracht en dynamiek aan te pas komt. Prima plaat dus, die alweer bewijst dat er op het ECM label heel wat muzikale parels op te vissen zijn.
Meteen geven we ook aan dat er nog heel wat werk gaat uitkomen. Zo is er ‘After the last sky’,
de langverwachte release van oud-speler Anouar Brahem die het nieuwe album ook komt
voorstellen in Bozar en in De Roma. Daarnaast zal ook ‘Skrifum‘ (Jon Balke) verschijnen. En Vijay
Iyer en Wadada Leo Smith brengen met ‘Defiant life‘ eerstdaags ook nieuw werk uit. Om naar uit te kijken
dus.
