Imaginary Sister verruilt twijfels voor eigenheid en schoonheid op ‘We became quite good at hesitating’
Imaginary Sister, ‘We became quite good at hesitating’ 
Soms speelt het toeval wat mee. Zo belandde hier in de bus recent een alleraardigste opname van Imaginary Sister, een jong Antwerps duo bestaande uit vocaliste Kathy Vanhout en gitarist Vik Hardy. De basisingrediënten: een gitaar, een piano en een stem. Het maakt dat de sterk op pop, indie en folk (noir) geënte muziek van het duo best veel losmaakt.
Ontroerende pareltjes van songs
In het najaar van 2021 worden enkele songs van het duo bestaande uit Vik Hardy (Tamino, Tsar B) en vocaliste Kathy Vanhout boven de doopvont gehouden. Liedjes zoals ‘White socks‘ bijvoorbeeld. Wat later volgden ook het erg fraaie ‘Exceptionally pretty’ (een lome, wat traag insijpelende song waarbij de kippenvelstem van Vanhout de luisteraar haast in een wurggreep houdt) en het rauwere ‘I’m so sweet’. Om vervolgens de stap te zetten naar een volwaardig debuut in de vorm van het wondermooie ‘We became quite good at hesitating’ dat vol kleine, uitgepuurde en tot op het bot ontroerende pareltjes van songs bestaat.
Tekstuele diepgang en het afschudden van twijfels
Overigens: wie de teksten enige tijd wat laat bezinken, ontdekt dat er in de schijnbare luchtigheid ook net heel wat diepgang te vinden is. Zo is ‘White socks’ haast een murder ballad. Dat geldt ook voor vele andere songs op dit debuut die in het voormalige appartement van Vanhout opgenomen werden. ‘We became quite good at hesitating’ vat de groep nadat ze eindelijk een hele hoop twijfels – vandaar ook de albumtitel – van zich af geschud hadden. En ook komaf gemaakt hadden met het uitputtende proces van zoeken, twijfelen, schrijven en onophoudelijk schaven. Om vervolgens te beslissen om er helemaal voor te gaan en als duo ronduit in het diepe te springen. In het licht van de huidige staat in de muziekwereld vergt het op eigen houtje uitbrengen van een debuutplaat bijzonder veel moed.
Imaginary Sister stelt universele vragen
De liedjes van Imaginary Sister handelen onder meer over universele thema’s zoals liefde, lust en verlangen, maar bevatten evengoed een royale dosis verbeelding. Inspiratie put het duo uit literatuur, cinema en andere kunsten. Daar gaan ze dan mee aan de slag. Opmerkelijk bijvoorbeeld is de aanwezigheid van het met opgewekte, poppy gitaren en vocale koortjes opgetuigde ‘Sentimental’, waarmee onder meer de vraag naar de sentimentaliteit van (pop/indie/folk noir) muziek aan de orde gesteld wordt.
Muzikaal ontwaar je echo’s van het vroege werk van PJ Harvey of een band als Mazzy Star. En her en der merk je ook wel de invloed van het meer melancholische werk van Bon Iver. Toch zorgt het Imaginary Sister duo er ook voor dat hun debuutalbum ook net iets rauwere klanken zoals onder meer een krakende vloer bevat. Het markeert ergens ook de wat donkere eigenzinnigheid waarmee de band naar voren treedt. Een streepje Lynchiaanse gekte dus maar evengoed ook rauwe, onopgesmukte partjes van het leven (‘Pretty dead’ of ‘Soft as I imagine’) én bovenal songs die ruimschoots voorzien zijn van nuances en een prettig gevoel voor relativering en humor (“I wish you believed in easter bunnies” luidt het bijvoorbeeld in ‘Forces’).
Samengevat: ‘We became quite good at hesitating’ van Imaginary Sister blijkt een ontdekking die liefhebbers van melancholische indie, dromerige pop en feeërieke folk noir zeker niet aan zich mogen laten voorbijgaan.
