Elk zelfmoorcommando was ooit een jonge psychopaat
Suicide Commando, ‘Industrial underground’ 
Voor wie een beetje thuis is in de Donkerste Krochten van de Belgische Muziekscene, is de naam Suicide Commando geen onbekende.
Ruim dertig jaar maakt Johan Van Roy bikkelharde beats, voorzien van synths die klinken alsof ze door Van Roy eigenhandig de keel worden dichtgeknepen.
Met releases als ‘Bind torture and kill’, ‘Implements of hell’ of ‘Mindstrip’ nagelde Suicide Commando zich genadeloos vast in de schedel van de industrial scene. Met de meest recente release ‘Goddestructor’ bevestigt van Roy nog maar eens dat Suicide Commando absolute wereldklasse is als het op loodzware beats aankomt. Het aantal streams van sommige nummers loopt ondertussen in de miljoenen. Wij kennen maar weinig Belgische bands met een dergelijke indrukwekkend palmares. Voor de fans en liefhebbers van oude wave is er nu dankzij Walhalla Records een zeer begeerbaar kleinood verschenen.
Synthesizergeschiedenis
Terwijl de hedendaagse mogelijkheden om elektronische muziek te maken schier oneindig zijn, was dat in de jaren 80 wel even anders. Analoge en digitale synthesizers waren soms peperduur terwijl de MIDI-aansturing ervan nog in de kinderschoenen stond. Opnames gebeurden analoog op tape, en een beetje homestudio verzoop al gauw in spinnenwebben van kabels. Maar met van Roy als tarantula van dienst krijgen we nu ‘Industrial Underground’ op vinyl geserveerd.
Give me the tape
De originele uitgave van dit album was een cassette uit 1988. Gewapend met slechts een Roland SH101-synthesizer en twee Boss-drumcomputers creëerde Van Roy zestien tracks die op ‘Industrial underground’ netjes over twee kantjes verdeeld worden. Ondanks het beperkte arsenaal haalt Suicide Commando het maximum uit die ene monophone synth. Johan wist in elk geval waar hij mee bezig was, want dat ene analoge synthesizermonstertje gaat op de tweedehandsmarkt ondertussen voor een aardig bedrag weg.
‘Waiting for the gnomes’ is zo’n minimalistische wave-parel waar je de geest van Dive in voelt ronddwalen. Mocht je ‘The anger game’ opnieuw opnemen met modern speelgoed zou die niet eens zo ver van het huidige geluid van Suicide Commando liggen. ‘Bloc B.’ heeft dan weer een sfeertje dat niet zou misstaan op een vroege Fad Gadgetplaat.
Speechless
Terwijl de tracks op de B-kant een stuk meer up-tempo zijn en meer agressiviteit tentoonstellen, blijft het geheel instrumentaal. Van Roy had zijn geliefde distortionpedaal voor zijn zoetgevooisde stemgeluid nog niet ontdekt.
Maar alle tracks op ‘Industrial Underground’ zijn instrumentale pareltjes die je doorheen een new wave, cold wave of oude industrial landschap loodsen
Een crescendo van energie zit doorheen de tracks, dus wie de plaat omdraait krijgt vanaf ‘No Remorse’ een oplawaai van digitale basdrums. Toegegeven, het is ‘Bunkerbitch’ nog niet maar je krijgt wel het idee waar Johan naartoe wou.
Ook de cover van The Klinik ‘Sick in your mind’ ontbreekt niet, al blijft ook die track instrumentaal. The Klinik zelf bracht onlangs een live versie uit 1986 van datzelfde nummer op de markt, en het is geweldig interessant om die twee versies naast elkaar te leggen.
De weg is lang
De afstand tussen ‘Industrial Underground’ en ‘Goddestructor’ is onnoemelijk groot. De twee platen en alles daartussen in schetsen niet alleen de passie van Johan Van Roy voor elektronische muziek maar tonen ook waar de hele scene vandaan komt en naartoe is geëvolueerd. DAt dit kleinood niet overgemasterd wordt gepresenteerd maakt het eens zo’n aangenaam document uit de begindagen van de Belgische EBM-scene. Aanrader voor de liefhebbers heet dat dan! Die moeten dan wel over een platenspeler beschikken en snel zijn, want deze uiterst gelimiteerde uitgave gaat heel snel weg zijn.
