Aborted viert 25 jaar gore metal met nieuw meesterwerk!
Aborted, ‘Maniacult’ 
Aborted blaast kaarsjes uit
Als we een lijstje zouden maken van Belgische bands die de kaap van vijfentwintig lentes hebben gehaald zonder jarenlang gesplit of non-actief te zijn geweest, zouden we niet verder geraken dan een handvol namen. De naam Aborted zou echter met bloederige stip op één staan. Zanger/grunter Sven de Caluwé jaagt als sinds 1995 onafgebroken een bende kwalitatieve muzikanten naar de meest extreme kanten van metal. Naast de Caluwé is ook drummer Ken Bedene al tien jaar een vaste waarde in de band. De kenmerkende razendsnelle trommeltjes die de brave man zonder verpinken uit de vingers schudt vormen naast Sven de Caluwe’s originele vocalen de ruggengraat van Aborted, al wordt die ruggengraat er volgens ons onzacht uitgetrokken als je de maniakaliteit van de songs bekijkt. Durft u nog?
Maniacult
Al weken kon je op online platformen smullen van de in pus gedrenkte warmmakertjes die Aborted ons serveerde. ‘Maniacult’ is immers niet zomaar een plaat. Het achterliggende verhaal/rode draad put inspiratie bij maniakale cultussen vermengd met meer dan één zweem van H.P. Lovecraft. Een beetje gore mix van Evil Dead, de Necronomicon en Hellraiser voor de liefhebbers. Proef er zelf van met de videoclip van de eerste singel ‘Impetus Odi’ die zomaar eventjes afklokt op 280BPM! Sven de Caluwé brult en krijst dat het een lieve lust is, de trommels slaan genadeloos in je nek en het razendsnelle riffwerk laat van wat er overblijft geen spaander meer heel. Je hebt geen covid nodig om na dit nummer even aan de zuurstoffles te hangen. Een mokertje heet dat dan!
Niet dat je tijd zal krijgen om adem te happen, want enkel het geweldige ‘Ceremonial Ineptitude’ of ‘Dementophobia’ durft ietsje behapbare tempi hanteren! Tja, je schrijft een maniakale plaat of niet! Toch voelt het stevige tempo nooit als een trucje aan dat uitgemolken wordt. En wie toch gereanimeerd moet worden of afgevoerd naar het mortuarium krijgt op ‘Verbolgen’ zowaar een zoet piano intermezzo.
Gore gasten
Het verhaal rond ‘Maniacult’ draait grotendeels rond Wayland Thurston die als rasechte cultusleider zijn discipelen in het helse verderf van Leviathan stort. Niet alleen kan je een action-figure van het monster kopen, ook duikt Thurston via de sociale media op in platenhoezen van enkele bevriende bands. Niet toevallig verzorgen enkele van die metalmaten gastvocalen op ‘Maniacult’. In het razende titelnummer draaft Joseph Bodolato van Fit For An Autopsy op. De samenzang tussen de Caluwé en Bodolato is een splinterbom van energie. Net zoals onze favoriet ‘Drag me to hell’ waarop Filip Danielsson van Humanity’s Last Breath mee het mooie weer komt verpesten. Het nummer is een heerlijk trage starter dat dan als een dolle hond uit de startblokken knalt.
Aborted mag zijn plek opeisen
De kwaliteit van de razendsnelle gore metal die Aborted nu ook weer op plaat weet te persen staat op eenzame hoogten, niet alleen in Belgenland trouwens. Bekijk het volledige Bloodstock optreden uit 2019 en zie zelf hoe de heren live niks laten liggen. Op 17 februari mag je Aborted voor hun enige concert in Belgie gaan bewonderen in Kortrijk, samen met ondermeer Acacia Strain en Benighted!
En dan hopen we maar dat de grote festivals Aborted eindelijk hun plekje gunnen waar ze na platen als ‘Terrorvision’ en ‘Maniacult’ absoluut thuishoren, en dat is bovenaan de affiche. Aborted is wat ons betreft één van de nieuwe headliners van de toekomst. Het kan niet altijd Iron Maiden zijn. Wayland Thurston mag vijf sterren met een gloeiende pook in de voorhoofden van zijn discipelen branden. Vergeet de flammazine niet!
