De nieuwe ‘Star Trek’ zorgt voor veel actie, maar weinig verhaal
‘Star Trek beyond’ (2016) 
‘Star Trek beyond’ is, naast de series, ondertussen al de dertiende prent in het Star Trek-universum. Deze keer geregisseerd door Justin Lin (‘Fast & furious’) en niet door de alom bekende J.J. Abrams. Geen al te groot verschil als je het mij vraagt: moest ik de aftiteling niet bekeken hebben, had ik niets gemerkt. Deze keer schreef ook Simon Pegg (‘Shaun of the dead’, ‘Hot fuzz’) mee aan het verhaal. Dit merk je wel degelijk aan de manier waarop de film gebracht wordt. De cast ziet er grotendeels hetzelfde uit, met als toevoeging Idris Elba als bad guy.
De U.S.S. Enterprise is bezig aan een vijfjarige missie, wat voor kapitein Kirk net iets te lang blijkt te zijn. Wanneer ze een tussenstop maken in Yorktown, een reusachtige zwevende stad, ontdekken ze dat er rond een onbekende planeet ruimteschepen verdwijnen. Op hun missie naar deze onbekende planeet wordt de U.S.S Enterprise gereduceerd tot een hoopje schroot, waardoor de bemanning op desbetreffende planeet strandt. Uiteraard zeten ze alles op het spel om hier weg te geraken. Blijkt dat op deze planeet ook het kwaad zelf huishoudt, die om een cliché reden (ik verklap verder niets) Starfleet liever als sterrenstof zou zien.
‘Star Trek beyond’ opent met een humoristische noot, en blijft door de film heen gebruikmaken van oneliners en situatiehumor. Geeft alles een wat luchtige sfeer, zou je denken, was het niet dat de humor soms teruggebracht wordt tot een kinderlijk niveau. Simon Pegg? Oké, toegegeven, er verscheen af en toe wel een glimlach op mijn gezicht, maar het bleef bij een glimlach.
Ook de actiescènes laten soms te wensen over. Het is allemaal net iets te overdreven om nog echt geloofwaardig over te komen. Visueel puik werk hoor, inhoudelijk net iets minder. Er zitten ook net iets te veel voorspelbare gimmicks in de film. Zo zie je op een bepaald moment een motor staan en weet je al dat hier dankbaar gebruik van zal gemaakt worden. Een van de vele voorbeelden.
Wat opvalt in de film is dat er maar weinig elementen uit ‘Into darkness’ gebruikt worden, wat op zich wel jammer is, maar blijkt dat er tijdens de pre-productie enkele wissels plaatsvonden van schrijvers, wat ervoor zorgde dat het verhaal nauwelijks een direct vervolg is op ‘Into darkness’.
Het is allemaal net iets te overdreven om nog echt geloofwaardig over te komen. Visueel puik werk hoor, inhoudelijk net iets minder.
In de film merk je enkele subtiele verwijzingen naar de andere Star Trek-installaties: een foto van het originele Enterpriseteam en ook de Beastie Boys komen nog eens terug. Allemaal leuk om te zien, maar het maakt er het geheel niet per se beter op. Ook visueel sluit dit hoofdstuk meer aan bij de originele films. De special effects zien er soms wat retro uit, maar daarom niet minder geslaagd.
Waarom je deze film toch nog snel even in de bioscoop zou moeten gaan bekijken? Naast het ondertussen alom bekende 3D-formaat, kan je ook gaan kijken naar het nieuwe Escapeformaat (enkel in Antwerpen en Kortrijk). Naast het middelste scherm zie je nu ook beelden op twee schermen die zodanig opgesteld staan zodat je bijna letterlijk midden in de film zit. Zeker de moeite waard bij deze film.
Een bakje popcorn, een cola en ‘Star Trek beyond’: veel kans op een vermakelijke avond, maar ook niet meer dan dat. Op zich geen slechte film, maar meer kan ik er niet over zeggen. Als Star Trek-fan mag je deze film natuurlijk niet missen, dat zou zonde zijn.
