‘High score’: boeiende nostalgietrip door de gamewereld
‘High score’ (Netflix, 2020) 
Ik herinner me nog hoe graag ik een Game Boy wou, de eerste pocket-spelletjesconsole van Nintendo. Hoe ik die toen niet mocht hebben van mijn ouders. Ik herinner me nog hoe ik mijn eerste computer kreeg voor schoolwerk. En hoe ik daar géén spelletjes op mocht installeren. En hoe die spelletjes uiteindelijk via schoolkameraadjes en floppydisks toch miraculeus op mijn pc belandden: van ‘Prince of Persia’ over ‘Wolfenstein 3D’ tot ‘Doom’ en ‘Duke Nukem’.
Wat ik me niet herinner, laat staan toen wist, is wat de geschiedenis achter dat hele gamegebeuren was. Het is een verhaal van visionaire durvers, van jonge universiteitsstudenten en gekke ondernemers, of ze nu uit de States, Groot-Brittannië of uit Japan komen. Net dat verhaal vertelt de Franse documentairemaakster France Costrel in ‘High score’. De zes episodes zijn allemaal te streamen op Netflix.
Illegaal gepruts als drijvende factor
‘High score’ is een interessante trip die ons leidt langs bekende titels als ‘Pong’, ‘Donkey Kong’ met daarin de voorloper van het gamefiguurtje Mario, ‘Pac-Man’ en de door Amerikanen gehackte en aangepaste ‘Ms. Pac-Man’. Een mooi voorbeeld van hoe – zeker in de vroege geschiedenis van elektronische spelletjes – grote stappen vooruitgezet zijn door illegaal gepruts.
In den beginne werden spelletjes gespeeld op spelcomputers in lunaparken – thuisconsoles bestonden toen nog niet. De toestellen konden makkelijk opengeschroefd worden. Een extra plug-in op de bestaande hardware zorgde ervoor dat het spel er ineens anders uitzag.
Dat was was misschien fijn voor de spelspelers, maar de hackers – want dat zijn het eigenlijk – mochten het wel al eens bij een rechter gaan uitleggen. Maar sommige spelletjesbedrijven speelden het slimmer. Zij zagen talent en lijfden dat gewoon in.
De mensen achter de eentjes en nulletjes
In ‘High score’ krijgen we portretten te zien van de mensen achter de games. Hoe kwamen die erbij te creëren wat ze creëerden. En waarom? Wat dreef hen om hun eigen bedrijf te starten? Of tegen de schenen te stampen van al gevestigde waardes zoals Nintendo dat oorspronkelijk zelf maar een speelkaartenmaker was. Fijn dat we nu een gezicht kunnen plakken op die makers, dat we hun verhaal horen.
Lees verder onder de video.
Is deze reeks onvolledig? Zeer zeker. De zes aflevering beginnen wel bij het begin van het gamingtijdperk, maar eindigen niet in 2020. Een vooruitspiegeling naar de nieuwe Xbox of Playstation moet je dus niet verwachten. Al kunnen we veronderstellen dat er misschien wel een vervolg komt.
Dat kan dan met evenveel panache de draad oppikken bij ‘Doom’, de eerste game die van netwerkspelen een belangrijk ding maakte. Want ‘High score’ overtuigt niet alleen door zijn bergen archiefmateriaal en de fijne persoonlijke babbels. Nee, ook nieuw gemaakte visuele elementen en de 8-bit-achtige soundtrack zorgen ervoor dat de documentairereeks niet alleen het hier en nu ademt, maar ook de wereld waarover het in de eerste plaats gaat.
Ready Player One? Jazeker!
