In ‘King Richard’ krijgen we eindelijk nog eens de beste Will Smith te zien
‘King Richard’ (2021) 
‘King Richard’ wordt overal ter wereld aangekondigd als de film die Will Smith weer op de kaart zet als A-lister. De performance van de superster uit Philadelphia krijgt nu al de nodige Oscar buzz. En terecht, maar de biopic over de vader van de Williams-zusjes draait om méér dan enkel Will Smith.
The Pursuit of Tennys
In ‘King Richard’ volgen we de familie Williams aan het prille begin van de glansrijke tenniscarrière van zusjes Venus en Serena. Hun eigenzinnige vader Richard (Will Smith) had vóór hun geboorte al een uitgebreid plan opgesteld om hen naar de top van het internationale vrouwentennis te leiden. Wat een geluk dat Venus en Serena zelf ook niets liever willen. De zelf ontwikkelde trainingsmethoden van papa doen velen – van de overbuurvrouw tot zowat elke tenniscoach in de VS – twijfelen of hij wel de geschikte mentor is voor Venus en Serena. Maar niets doet Richard van zijn plan afwijken. Hij en alléén hij heeft de sleutel in handen om van zijn dochters de besten aller tijden te maken.
De race naar de Oscars is ingezet. De strijd om het beeldje voor beste acteur van het jaar lijkt uit te draaien op een duel tussen Will Smith en Benedict Cumberbatch voor ‘The Power Of The Dog’. Voor die laatste zou het de bekroning zijn van zeven vette jaren, voor Smith eerder een kans om terug te komen na zeven magere jaren. Al is ‘mager’ relatief natuurlijk.
In vergelijking met de periode tussen de mid-nineties en pakweg 10 jaar later waren de voorbije jaren echter niet de meest succesvolle in de carrière van de Amerikaanse superster. ‘Bad Boys For Life’ was zowat de enige deugddoende pleister die Smith op de wonden van matig onthaalde actiefilms als ‘Suicide Squad’, ‘Bright’ en ‘Gemini Man’ kon leggen. In ‘King Richard’ toont hij alleszins dat het er nog steeds in zit. Dit is de beste Will Smith sinds ‘The Pursuit of Happyness’.
De aanwezigheid van Smith werkt duidelijk inspirerend op zijn collega-acteurs. Aunjanue Ellis is buitengewoon goed als de mater familias en de kindacteurs spelen stuk voor stuk zeer naturel. Op geen enkel moment merk je dat ze niet de ervaring hebben die Smith wél heeft. En zelfs Jon Bernthal speelt voor de gelegenheid eens geen heetgebakerde rotzak, al heeft hij er wel een pruik voor nodig waar ze bij ‘In De Gloria’ jaloers op zouden geweest zijn.
Caesar op zondagnamiddag
‘King Richard’ werd mee geproduceerd door de beroemde tenniszusjes. Het hoeft dan ook niet te verbazen dat de overigens niet onbetwiste Richard er eerder sympathiek uitkomt. Julius Caesar schreef ook ooit hoe hij in de Gallische oorlogen veldslagen naar zijn hand zette door op eigen houtje een resem vijanden af te slachten. King Richard kwam destijds even frequent op tv als zijn bijna-naamgenoot @kingconnah. De film doet wel érg zijn best om ons te doen geloven dat vader Williams niet één van de vele brulboeien is die langs het tennisveld hun twaalfjarige dochter richting een premature depressie staan te schreeuwen. Tussen de inspirerende quotes door zie je toch eerder een koppige steenezel dan een visionair aan het werk.
Maar dat wil niet zeggen dat ‘King Richard’ niet entertaint. De film is een feel-good flick van het zuiverste water. Hij had gerust een half uur korter kunnen zijn, maar het tempo zakt vrijwel nooit. Zo valt die speelduur van 144 minuten uiteindelijk nog wel mee. Eigenlijk is ‘King Richard’ zo’n film die je op zondagnamiddag, uitgestrekt in de zetel met een sterke tas koffie, kan bekijken. Als je een kwartiertje in slaap dommelt, heb je eigenlijk niet veel gemist.
Sport in sportfilms
Toch blijft het verhaal tot het einde boeien. Dat is voor een groot deel te danken aan het voorbereidingswerk van regisseur Reinaldo Marcus Green. Een al te vaak voorkomend pijnpunt in sportfilms is namelijk – hoe kan het ook anders – de sportscènes. Om dat op te lossen wordt de sport in kwestie vaak een pak spectaculairder voorgesteld dan ze in werkelijkheid is*. In ‘King Richard’ is echter vooral het realisme belangrijk. Dankzij body doubles en knappe visual effects, slaagt Green erin om geloofwaardige trainingen en matchen op te bouwen. De brave man stopte uren in het bekijken van talloze tennismatchen en films die ook maar iets met de sport te maken hebben. En dat wierp zijn vruchten af. Het verschil met écht tennis is nauwelijks merkbaar.
Zowel tennisfans als liefhebbers van de betere feelgoodfilm komen aan hun trekken met ‘King Richard’. Dat er een stevig aangedikt Hollywoodsausje over een volgens sommigen twijfelachtig figuur wordt gegoten, moet je dan maar even negeren. Als Will Smith zo blijft spelen, knijpen wij alvast met plezier een oogje dicht.
*Voor een voorbeeld van een spectaculaire tennisscène, verwijzen we graag naar ‘The Witches of Eastwick’, waarin Jack Nicholson, Michelle Pfeiffer, Susan Sarandon en Cher een geflipt partijtje dubbel spelen.
