Is ‘Everything Everywhere All At Once’ de film van het jaar?
‘Everything Everywhere All At Once’ (2022) 
De liefhebber van het grotere spektakel is dit jaar al flink verwend geweest. Alle gruwelijke Vikinggevechten en adrenaline pompende vliegstunts ten spijt, spant ‘Everything Everywhere All At Once’ toch de kroon. Voor velen is de film van het jaar al bekend.
Apen met hotdogvingers
Afrika, enkele miljoenen jaren voor Christus. Ergens op een zandkleurige rots wordt onder de blakende zon een aap neergesteend door een gelijkaardig exemplaar. De winnaar is identiek aan de verliezer, op één detail na: hij heeft hotdogs als vingers. Toegejuicht door zijn gelijkgevingerde soortgenoten klopt hij zich op de borst. Anno 2022 zijn de apen in mensen geëvolueerd, maar de vingers zijn gebleven. Het is gelukkig niet de openingsscène van een slechte spoof op ‘2001: A Space Odyssey’, wel één van de universums in ‘Everything Everywhere All At Once’. De universums zijn ontelbaar, dus werkelijk alles is mogelijk.
Zo gaat dat nu eenmaal in 2022. Je kan geen cinema binnenwandelen of je struikelt er over een of ander multiverse. Steek het op Marvel of steek het op Instagram, zo je wil. Het is wellicht geen toeval dat de Avengers-broers Anthony en Joe Russo zich met de productie hebben gemoeid. Een film van hen staat steeds garant voor vernieuwing en spektakel. Of zo verkopen ze het zelf toch graag. In ‘Everything Everywhere’ combineren ze het bombastische van een Avengersfilm met een lading humor en een zeer intelligent scenario.
Het verhaal gaat over Evelyn (Michelle Yeoh), een Chinese immigrante die samen met haar suffe echtgenoot, een nerdy Jackie Chan-lookalike, een wasserij openhoudt. Het gaat niet goed met de wasserij. Het gaat ook niet goed met het huwelijk van Evelyn en al evenmin met de band met haar dochter. Eigenlijk gaat het gewoon niet goed met Evelyn. Wanneer haar zaak, haar man en haar dochter alledrie uit haar handen dreigen te glippen, wordt Evelyn meegesleurd in een ongezien avontuur dat haar alle levens laat zien die ze had kunnen leiden. Het gevolg is complete chaos van de eerste minuut tot de laatste.
Jamie Lee Curtis met hotdogvingers
Het straffe aan de film is dat het niet zomaar een aaneenschakeling is van creatieve exploten. Onder de kleurrijke bovenlaag zit wel degelijk emotie. Wat begint als escapisme voor de depressie van Evelyn mondt uiteindelijk uit in een verhaal over het belang van familie. De gevoelige ziel kan op het einde zelfs een stofje in het oog krijgen. En net dáár onderscheidt deze film zich van menig Marvel-vehikel. Waar voor de hedendaagse superheld de actie primeert op uitgediepte emoties, besef je op het einde van ‘Everything Everywhere’ dat het overweldigende schouwspel eigenlijk de zoektocht van Evelyn is naar het geluk in haar leven.
‘Everything Everywhere’ is zo’n film die je moet gezien hebben voor je het gelooft en zelfs als je hem gezien hebt, geloof je het nog niet. Er gebeurt zó veel tegelijk dat het gerust een scenarieel kunststukje genoemd mag worden dat je steeds begrijpt wat er gaande is. Het midden is misschien wat te lang en kijkers die niet tot de TikTokgeneratie behoren, moeten soms wel érg flexibel zijn om bepaalde grappen en plotwendingen te laten passeren, maar wie er voor open staat, krijgt er een mind blowing ervaring voor terug. Ongetwijfeld zullen ambitieuze, jonge filmmakers geïnspireerd worden om op deze film verder te borduren. Misschien spreken we over tien of twintig jaar dan wel van een mijlpaal of een nieuwe stroming.
‘Everything Everywhere All At Once’ is misschien niet ieders cup of tea, maar zal op het einde van het jaar ongetwijfeld bovenaan talloze lijstjes prijken. En wie het maar niets vindt, heeft dan toch Jamie Lee Curtis met hotdogvingers gezien.
