Smurfen 2.0
Luc Parthoens, Thierry Culliford en Alain Maury, ‘De Smurfen en het Verloren Dorp 2. Het verraad van Smurfbloesem’ 
De Smurfen maken een heuse revolutie mee. Dankzij de laatste film hebben ze een dorp ontdekt met alleen maar vrouwelijke Smurfen. In het Verloren Dorp vinden de meest recente gebeurtenissen dus plaats als nevenreeks van de reguliere reeks. Het leuke aan deze reeks is dus niet alleen de vernieuwing wat betreft de personages, maar ook grafisch vind je heel wat verschillen terug. Zo is de inkleuring in deze reeks veel mooier, kleurrijker en met meer aandacht voor schaduwen, schakeringen …
Bon, nu het verhaal: de Smurfboomspelen vinden plaats in het dorp en Smurfstorm is altijd al de favoriet geweest, maar nu er ook mannelijke Smurfen meespelen, is Potige Smurf haar grote uitdager. Het gaat nek aan nek, en zelfs in de laatste opdracht lijkt het te eindigen in een ex aequo. Ze moeten elkaar van een boomstam laten vallen, en Smurfstorm beweert dat dat Potige Smurf niet gelukt is, omdat hij haar er per ongeluk van af heeft laten vallen, maar Smurfbloesem (een aandachtige toeschouwster) staat aan de kant van Potige Smurf. Er komt verdeeldheid in het dorp en Smurfbloesem wordt geplaagd dat ze verliefd zou zijn op Potige Smurf. Veel tijd voor ruzie is er niet, want het water van de rivier staat enorm laag. De oorzaak zijn de ‘Grommers’, dus samenwerken is de boodschap.
Alain Maury is bekend in het Smurfenuniversum. Zo hielp hij al mee in albums 16 tot en met 20. Nu mag hij dus werken aan de nevenreeks en dat doet hij meer dan uitstekend. Zoals hierboven al geschreven staat, is het enthousiasme groot over de inkleuring en het tekenwerk.
Het verhaal komt van Luc Parthoens en Thierry Culliford (zoon van Peyo), beiden ook oude rotten in het Smurfenvak. Ze weten keer op keer een mooie boodschap over te brengen voor jong en minder jong. Net zoals ik deze boodschap wil overbrengen: lees het album, of kijk op zijn minst naar de tekeningen, ze zijn het waard.
