Pulp fiction ook in stripvorm topkwaliteit
Mauro Boselli & Laura Zuccheri, ‘Tex Willer 13. Doc Holliday’ 
Als je Tex Willer alleen maar kent van de pulpboekjes die ook in het Nederlands verschenen, dan staat er je een verrassing te wachten als je ‘Tex Special’ in je handen krijgt. Niet alleen door de grootte en dikte van het album, maar ook door de klassieke kwaliteit van de strip zelf.
De avonturen van de cowboy Tex Willer begonnen al in 1948 in Italië en er zouden ondertussen wereldwijd al 500 miljoen exemplaren van zijn verkocht. De Texas Ranger is nog steeds enorm populair in zijn thuisland, een beetje zoals de Rode Ridder bij ons, maar dan nog beroemder en tegenwoordig ook van hogere kwaliteit. Begonnen als een klassieke pulpstrip, maakt Tex sinds enige tijd ook hoogstaande uitstapjes als hij onder handen genomen wordt door bekende en gevestigde namen. Vanaf eind jaren 80 verschijnt namelijk de zogenaamde ‘Tex Speciale’ of ook wel ‘Texone’ genoemd, ‘dikke Tex’ dus. En dat mag wel, want elke album telt ongeveer 240 pagina’s in zwart-wit. Het verschijnt elke zomer en telkens worden andere tekenaars gevraagd die hun sporen al verdiend hebben.
In dit dertiende album is het de beurt aan Laura Zuccheri, die we in het Nederlands enkel kennen van ‘De glazen degens’, een fantasyverhaal in kleur over een volk op een andere planeet. Je kan bijna niet geloven dat het dezelfde auteur is, als je dit album openslaat. Ze gebruikt het klassieke stramien van zes vierkante plaatjes op een pagina, af een toe doorbroken door een breder of smaller beeld, maar wat ze daarmee doet, is ronduit fantastisch. Haar zwart-witgebruik is verbluffend sfeervol, haar techniek is zeer nauwgezet in tegenstelling tot het soms haastwerk van andere auteurs, en ook haar choreografie is indrukwekkend. Op een bepaald moment krijgen we een gesprek rond een tafel met de twee hoofdfiguren en een majoor van wel zes platen lang. Toch slaagt de tekenares dit opwindend te houden door voortdurend van camerastandpunt te wisselen. Ze heeft het zich zeker niet gemakkelijk gemaakt.
Het verhaal van Doc Holliday is erg klassiek geschreven, maar ervaren rot Boselli weet er toch de vaart en de spanning in te houden. Ondanks dat Tex uit Italië komt, zijn zijn avonturen meer gestoeld op de klassieke, Amerikaanse western en staan ze ver af van de spaghettiwesterns. Maar dat klassieke heeft ook zijn charme en dat nostalgisch gevoel heb je voortdurend bij het lezen van deze dikke klepper.
Een schot in de roos, is een cliché, maar dat past wel goed bij deze pulpheld die het hogerop zoekt. Veel waar voor weinig geld, zo hebben we het graag.
