‘Licht’: een mooie afsluiter van ‘Zon’?
Wilbert van der Steen, ‘Licht’ 
Lucien wordt geboren in de jaren 1950 in een rijke familie van Nederlandse koffiebranders. Het jongetje is ongewenst door zijn moeder en groeit op met de liefde van zijn grootvader, die in hem een ideale opvolger ziet. Aan het einde van het album ‘Zon’ loopt hij weg. En daarmee start deze opvolger ‘Licht’ ook. Lucien komt terecht bij circus Antares aan de andere kant van het land, waar niemand hem vraagt over zijn afkomst. Toch verloopt niet alles van een leien dakje, want Ritus heeft problemen met Lucien, die daar Luc heet. Wanneer Ritus een krant vindt met Lucs foto op de voorpagina, heeft hij een manier gevonden om hem te chanteren en hem te misbruiken voor criminele doeleinden …
Tekenaar-scenarist Wilbert van der Steen doet het gewoon opnieuw. Hij zet een fantastisch verhaal op poten met heel wat onverwachte wendingen. Luciens onschuld spat er nog steeds van af en je voelt de worsteling op het balanskoord tussen klikken en slikken. En net zoals in deel één ‘Zon’ ben je voor je het weet door het 86 pagina’s tellende album. De acties volgen elkaar snel op, er is geen tijd voor ellenlange dialogen die niks zeggen; van der Steen beperkt zijn tekst tot het noodzakelijke en meer moet dat niet zijn. Hij laat de beelden spreken en dat doen ze absoluut. Zijn sfeerschepping, inkleuring en decors zijn echt het herlezen waard. We betrapten ons erop dat we het album nog eens hebben doorgebladerd om alleen al dat grafische topwerk te zien.
‘Licht’ is alweer een visueel spektakel van een tekenaar die in alle bescheidenheid zijn volledig geniale zelf is en, in vergelijking met het eerste deel, geëvolueerd is.
