Zorgvuldige Hendrix-biografie mét schoonheidsfoutjes
Philip Norman, ‘Wild Thing’ 
Op achttien september was het vijftig jaar geleden dat James ‘Jimi’ Hendrix zijn gitaar ten dienste van the great gig in the sky stelde. Slechts vier jaar heeft Hendrix van zijn success kunnen genieten voor hij de club van zeventwintig vervoegde naast Robert Johnson, Kristen Pfaff of Brian Jones. Die andere leden van de illustere club zijn vast al gekend.
Hendrix zou na zijn diensttijd als gitaarhuurling tewerk gesteld worden als zijn gitaar niet verpand was. Meestal moesten zijn broodheren even Jimi’s instrument oppikken in de pawn shop. Pas toen Hendrix de begeleidingsband van The Isley Brothers vervoegde kochten die een witte Fender Stratocaster voor hem, het instrument waar hij als geen andere gitarist mee verstrengeld zou geraken.
Na een woelige tijd in het Amerikaanse concert circuit waar Hendrix leefde van de ene schnabbel naar de andere, duurde het tot Chas Chandler hem naar Engeland verhuisde en een duo muzikanten selecteerde om zo The Jimi Hendrix Experience te vormen. De rest, is zoals je weet, muziekgeschiedenis. Het overlijden van Hendrix wordt ook herdacht met de release van de rockumentary ‘Live in Maui’, een gerestaureerde liveregistratie uit 1970. Over hoe die opname tot stand kwam lees je alles in dit lijvige werk.
Aan biografieën over het korte leven van Jimi Hendrix is er nagenoeg geen gebrek. De definitieve Hendrix-biografie verscheen volgens ons trouwens al in 1992 en werd onder andere geschreven door Hendrix’ geluidstechnicus Eddie Kramer én voorzien van foto’s van de hand van Linda McCartney. Toch weet Philip Norman, die ruiterlijk toegeeft nooit met Hendrix gesproken te hebben, het levensverhaal zorgvuldig neer te pennen. De kleine schoonheidsfoutjes die her en der opduiken – het nummer ‘Wild thing’ als geschreven door Hendrix bestempelen om het dan enkele hoofdstukken verder zelf te weerleggen – lopen niet in de weg van het verhaal.
Norman schreef eerder al biografieën van Jagger, McCartney en Eric Clapton. Aan de hand van een professioneel biograaf krijg je in elk geval een meeslepende tekst die je naar hartenlust zelf maar moet voorzien van de gepaste soundtrack. Wij suggereren alvast de liveopname uit Monterey, of de integrale ‘Electric Ladyland’. Want muzikanten van dit niveau zijn dun gezaaid.
