De Stoop brengt geborsteld portret van boer die werd vermoord
Chris de Stoop, ‘Het boek Daniel’ 
In ‘Het boek Daniel’ brengt Chris de Stoop (1958) het verhaal van een afschuwelijke plattelandsmoord in Henegouwen. In zijn zoektocht naar de daders en hun motief verzamelt hij documenten en getuigenissen om de laatste levensjaren van het slachtoffer – zijn oom Daniel – te reconstrueren. Hij gaat hierbij zo minutieus te werk dat zijn boek, een verwijzing naar de Bijbelse Daniel en de leeuwenkuil, smeekt om een verfilming.
Eerst even enkele feiten op een rijtje. Daniel Maroy, een suikeroom van De Stoop, leeft al jaren helemaal vereenzaamd op een vierkantshoeve in het Waalse dorp Evernijs, vlakbij de Franse grens. Hij heeft er nauwelijks contact met iemand, tenzij met Nathalie en Rafaël van de Colruyt, waar hij wekelijks zijn boodschappen doet. Elk bezoek ervaart de zuinige boer er als een soort feestje.
‘Oom Daniel had de gewoonte om eerst naar de stands met ‘proevertjes’ te gaan. Hij dronk een of twee en weleens drie van die kleine glaasjes wijn of likeur. Soms met een stukje schapenkaas of knoflookworst. Hij nam er zijn tijd voor. Hij genoot.’
Daniel, die door de dorpelingen ten onrechte als een kluizenaar wordt omschreven, leeft op zijn hoeve volgens een vast ritme van werken, eten en tussendoor een dutje doen.
Als de man zes jaar geleden wordt vermoord, neemt De Stoop, die zijn suikeroom amper heeft gekend, zich voor zijn leven bij elkaar te puzzelen. In een met journalistieke en literaire technieken opgebouwde documentaire brengt hij het leven van de 84-jarige Daniel, die op zijn boerderij wordt overvallen en nadien op beestachtige manier werd vermoord, op indringende wijze in beeld. De daders zijn hangjongeren met namen als Pascal, Arno, Dylan, Ahmed en Rachid, afkomstig uit ontwrichte gezinnen en met z’n allen uit op de nieuwste telefoon, hippe kledij of een snelle wagen. Statussymbolen die ze met alle mogelijke middelen willen bezitten. Is dat een van de redenen, waarom Daniel – ze hadden vernomen dat hij veel contant geld in huis had – hun doelwit werd?
Louter door journalistieke nieuwsgierigheid gedreven gaat de auteur, na zich zorgvuldig gedocumenteerd te hebben, op zoek naar wat de daders uiteindelijk heeft bezield om de eenzame boer, die nooit iemand last of wat dan ook bezorgde, om het leven te brengen.
Ondanks het feit dat de daders worden gevat, duurt het toch nog vijf jaar alvorens het tot een proces komt. Een proces waarover De Stoop, hoewel hij er als burgerlijke partij met de daders wordt geconfronteerd, sereen rapporteert. Confronterend zijn dan wel de gesprekken met de daders, waarbij je weet dat hij alles probeert om het broze evenwicht tussen begrip en een scherpe veroordeling niet te verliezen.
Chris de Stoop brengt met ‘Het boek Daniel’ geen sensationeel verhaal, dat met allerlei pikante details wordt opgedirkt, maar een in een sobere stijl geborsteld portret van een vereenzaamd mens – door het dorp uitgespuwd – die louter om een koffertje vol bankbiljetten werd vermoord.
Een boek waarin haarscherp wordt aangetoond tot welke daden ontwortelde jongeren, in een onweerstaanbare drang naar hippe statussymbolen, in staat zijn.
