Wraakwestern ‘Sonora’ nadert zijn conclusie
Jean-Pierre Pécau & Benoît Dellac, ‘Sonora 3. De gebroken droom’ 
Het is zover: aan alles komt een einde. ‘Sonora’, dé trilogie over wraak, nadert zijn conclusie. Het derde en laatste deel van het drieluik is misschien wel het belangrijkste: een ontknoping maakt of kraakt een reeks en vooraf was het koffiedik kijken of het hoofdpersonage Bonnot zijn wraak zou kunnen voltrekken.
Indien je de vorige delen miste, kan je hier de recensie terugvinden. In het derde en laatste deel blijft Maximilien Bonnot jacht maken op de moordenaar van zijn broer. Om zijn doel te bereiken knalde hij al heel wat vijanden neer. In dit deel houdt hij zich wat meer gedeisd.
Het verhaal start met een groep vredelievende mensen die op reis gaat naar Icarië, een paradijs voor Icariërs (een utopische socialistische beweging uit Frankrijk, gestart door Étienne Cabet). Al snel worden ze aangevallen door Mescalero’s (een Apachevolk), maar daar zit een geurtje aan. Een geldstuk verraadt de werkelijke afkomst van de Mescalero’s en de steun die ze krijgen uit onverwachte hoek. Bonnot moet dus eerst dat probleem aanpakken voor hij zich opnieuw volledig kan toeleggen op zijn wraak, en dat allemaal in de setting van de Sonorawoestijn.
Eindigen in schoonheid
In tegenstelling tot de vorige delen speelt het verhaal zich bijna uitsluitend af in de open lucht en tekenaar Benoît Dellac lijkt zich daar meer op zijn gemak te voelen dan in binnenscènes. Dat blijkt uit een aantal prachtige dubbele pagina’s met landschappen en weelderige nachtscènes. Dat hij uitstekend kan tekenen, weten we al van reeksen als ‘Slangengod’ en ‘Man van het jaar’. in ‘Sonora’ laat hij zijn talent nog meer zien, vooral door zijn prachtige, idyllische woestijn. De plaat waarin hij de pionierskoetsen spreidt over twee pagina’s is daar een mooi voorbeeld van.
Ook het scenario van Jean-Pierre Pécau is weldoordacht. De dialogen zijn direct en efficiënt, ze overstelpen ons niet met details. De conversaties zijn rechtdoorzee, en zorgen er samen met het grafische luik voor dat het derde deel van ‘Sonora’ stevig en aangrijpend is. De scenarist kan heel wat adelbrieven voorleggen wat betreft verhalen schrijven. Denk maar aan ‘Uur U’, ‘Empire’ en ‘Wonderball’.
Wraak op zijn best
Een laatste wending op de allerlaatste pagina’s maakt het verhaal helemaal af. Hoewel Pécau een knap en interessant plot aflevert, vinden we de echte ontknoping toch iets te snel gaan. Naarmate het einde van het album nadert, lijkt Pécau te beseffen dat hij op die paar pagina’s nog een einde moet verzinnen. We hadden dus iets meer spanningsopbouw verwacht, maar dat neemt niet weg dat we tevreden zijn over de conclusie. Dit derde en laatste deel is het hoogtepunt van deze prachtige serie die eindigt in schoonheid. Wraak op zijn best.
