Roodbaard in een nieuw jasje
Stefano Carloni & Jean-Charles Kraehn, ‘De nieuwe avonturen van Roodbaard 1. Gehangen maar niet dood’ 
Roodbaard is terug, driewerf hoera! Na zijn debuut in het Franse tijdschrift ‘Pilote’ in 1959 en zijn laatste album in 2004, was het niet volledig stil rond hem: uitgeverij Sherpa gaf zijn verhalen uit in maar liefst dertien integralen. Nu komt uitgeverij Dargaud, waar zijn albums grotendeels werden uitgegeven, af met de nieuwe avonturen van de stoere zeebonk.
Intussen is er een vredesakkoord tussen Engeland en Frankrijk, dus is het een pak moeilijker om de piraat uit te hangen. Toch wordt hij kaper voor de Franse koning, dus krijgt hij opdrachten via de gouverneur op Cap-Français. Na enkele schermutselingen daar wordt hij alsnog op missie gestuurd als piraat: hij moet ‘Het spook’ vinden en uitleveren aan zijn koning. Dat spook zou de planters afpersen op Pamticoe Sound. Niet alleen is de premie die op zijn hoofd staat behoorlijk (800 pond is niet niks), ook zou er nog ergens een buit verstopt liggen op het eiland Ocracoke. Samen met onder andere zijn adoptiezoon Erik, Driepoot en zijn metgezel Baba is de legendarische bemanning terug van weggeweest. Daarbij komt ook nog een nieuw personage: Rico, een jonge vleesdief die Roodbaard onder zijn vleugels wil nemen voor het kind gelyncht zou worden door de dorpelingen.
Jean-Michel Charlier en Victor Hubinons erfenis in een nieuw jasje stoppen is geen cadeau: diehards kunnen zich weleens keren tegen vernieuwing. Jean-Charles Kraehn, die we kennen van onder andere ‘Tramp’ en ‘De onthoofde arenden’, kiest ervoor om het plot te laten aansluiten rond het Azteekse goud, verhalen die de liefhebbers nog kennen van Charlier. Kraehns ‘Roodbaard’ komt grotendeels overeen met de oorspronkelijke versie, maar toch zien we soms nog verschillen. Zo komt hij steevast op voor de armen en de verstotenen. Een andere ‘vernieuwing’ van de reeks is het feit dat Baba de letter r nu wel kan uitspreken. Scenariogewijs probeert Kraehn dus ook nog steeds vast te houden aan Charliers manier van vertellen, met heel wat beschrijvende tekstkaders, maar de lengte ervan wordt ingekort en blijft ons goed bij de les houden.
Op grafisch vlak heeft het album ons ook al meteen overtuigd en dat was al het geval voor we hem openden … De cover is heerlijk en spreekt boekdelen. En het binnenwerk bevestigt ons positieve voorgevoel: het eerste deel van het tweeluik komt binnen als een kanonskogel. Stefano Carloni is een naam die niet bij iedereen een belletje doet rinkelen, maar we kennen hem van onder andere ‘Sinclair’ en ‘De vorsers’. Carloni doet Victor Hubinon alle eer aan en tekent prachtige, historisch correcte decors en weet dynamiek over te brengen op papier. Wat dat betreft zijn we vrij gerust in het tweede deel, dat er hopelijk snel aankomt. Het feit dat de Franstalige versie inmiddels al in herdruk is, wil zeggen dat we niet de enigen zijn die de nieuwe Roodbaard geweldig vinden, en dat is nog maar een understatement.
