Simone de Beauvoir brengt een ode aan vriendschap
Simone de Beauvoir, ‘De onafscheidelijken’ 
‘De onafscheidelijken’ is een nooit eerder gepubliceerde roman van de Franse schrijfster Simone de Beauvoir (1908-1986). Hij werd ontdekt door haar geadopteerde dochter. Het is een evocatie van de Beauvoirs jeugd.
Vrouwelijke schrijvers die zich vorige eeuw aan een literair sterke coming of age roman waagden waren veeleer uitzondering dan regel. Een van die uitzonderingen was Simone de Beauvoir die in 1954 de prestigieuze Goncourtprijs won met ‘De mandarijnen’.
Autobiografisch?
Hetzelfde jaar schreef ze ‘Les inséparables’, bij haar leven nooit uitgegeven, maar door haar dochter Sylvie Le Bon de Beauvoir ontdekt in haar nalatenschap. In een nawoord onthult Sylvie Le Bon dat het hoofdpersonage Andrée Gallard gebaseerd is op Elisabeth Lacoin, een meisje dat de Beauvoir op een katholieke school had leren kennen. Er ontstaat een hechte jarenlange vriendschap tussen beiden. Als Elisabeth – ze wordt Zaza genoemd – kort voor haar tweeëntwintigste verjaardag sterft is de Beauvoir zo ontdaan dat ze haar via de literatuur weer tot leven wil wekken.
In het voorwoord ontkent de schrijfster evenwel het autobiografische van haar roman. Dat blijkt onder andere uit hoe nederig ze zichzelf neerzet en hoe ze thema’s als passie, liefde en woede breed uitsmeert in een verhaal dat zich vlot laat lezen.
Grenzeloze trouw
Van zodra Sylvie Andrée Gallard op school ontmoet is ze door haar gefascineerd omwille van haar snelle en duidelijke manier van praten. Beiden staan op een totaal andere manier in het leven. Andrée is diepgelovig, wordt als piepjong meisje verliefd op Bernard, met wie het later tot een breuk komt, terwijl bij Sylvie alles in het teken staat van haar trouw aan Andrée.
Het lijkt erop dat ze elkaar eeuwig trouw hebben gezworen. Na hun eindexamen trekken beiden naar de Sorbonne. Andrée studeert er letteren, Sylvie kiest voor de richting filosofie en leert er Pascal Blondel, een studiegenoot kennen. Een eeuwige twijfelaar op wie haar hartsvriendin Andrée halsoverkop verliefd wordt. Zoals echte vriendinnen voor elkaar zijn doet Sylvie er dan ook alles aan om Pascal te overtuigen met Andrée te trouwen.
‘De intimiteit van verloofden is voor christenen niet gemakkelijk om mee om te gaan. Andrée is een echte vrouw, een vrouw van vlees en bloed. Zelfs als we niet voor de verleidingen bezwijken, zullen ze er voortdurend voor ons zijn: zo’n soort obsessie is een zonde op zich.’
Helaas, het staat in de sterren geschreven dat dit liefdesverhaal geen happy end heeft. Andrée sterft louter omdat ze alleen maar zichzelf probeerde te zijn.
‘De onafscheidelijken’ is een eerbetoon aan een vrouw die Simone de Beauvoir nooit meer heeft losgelaten en over de dood heen haar is blijven achtervolgen. Een roman die iedereen die ooit haar beroemde tweedelige ‘De tweede sekse’ heeft gelezen niet ongelezen mag laten liggen.
