Robert Devriendt ruilt verf en penseel voor pen en papier
Robert Devriendt, ‘Maximes Obsessie’ 
Robert Devriendt (1955) is een kunstenaar met een stevige reputatie. Zijn bekendheid in kunstkringen heeft hij vooral te danken aan zijn reeksen kleine schilderijen. Hyperrealistisch geschilderde werkjes die de perfectie benaderen. Na ‘Schilderen’, iets tussen essay en dagboek, debuteert hij nu met ‘Maximes Obsessie’. Een roman over een teruggetrokken schilder waaraan hij vijf jaar heeft gewerkt.
Zorgvuldig geselecteerde bezoekers
“Maximes Obsessie’ hangt aan een breekbaar draadje vast: een kunstenaar die genoeg heeft van de artistieke wereld waarin zakelijke belangen en geldgewin alles bepalend zijn. Hij heet voluit Maxime de Munck en leeft ver van de bewoonde wereld in een caravan. Iets verderop bevindt zich een boshut. Hij verzamelt er, sinds hij met schilderen definitief is gestopt, onbenullige spullen.
Bovendien ontvangt hij er excentrieke individuen – wie er al dan niet inkomt bepaalt hijzelf – die hij vervolgens met oog voor het kleinste detail zowel observeert als op zijn laptop registreert. Er is voor alles Edith die een lingeriewinkel runt. Ze is getrouwd met een notaris met wie ze reddeloos overhoopligt. Al bij een eerste ontmoeting met Maxime hangt tussen beiden een sensuele spanning. Is ze voor hem een gedroomd model? Een muze? Of veeleer de belichaming van alles waarmee een schilder obsessief mee bezig is?
‘Vooral het ogenblik waarop de verfhuid zich transformeert in de huid van degene wat hij schildert, is een magisch moment. Zoiets had hij weer ervaren tijdens het schilderen van Ediths hand.’
Opgejaagd door een gewiekste galeriehouder
Zal Maxime, die zijn penselen en palet heeft opgeborgen, ooit nog schilderen? Het is de insteek van een intrigerende roman die iets van een heuse thriller heeft. Daar zijn de diverse personages die Devriendt voor het voetlicht laat treden niet vreemd aan. Ze zijn zorgvuldig geselecteerd al was het maar om zijn leefwereld niet te bezoedelen. Een taxidermist, een pooier een aan lagerwal geraakte kasteelheer in zijn directe omgeving.
Ze zorgen, net als een apothekeres die ten zeerste om zijn gezondheid bekommerd is, voor een aantrekkelijk vertelperspectief. Om het dan nog niet te hebben over een gewiekste galeriehouder die geen enkel middel schuwt om Maxime overstag te laten gaan. Wat ze met elkaar gemeen hebben is dat ze hem kost wat kost tot schilderen willen aanzetten. Temeer omdat hij wie zich ook in zijn entourage ophoudt met de blik van een schilder blijft bekijken:
‘Maxime kijkt naar buiten, merkt hoe de lucht weer eens uit een romantisch schilderij lijkt te komen en neemt een slok van de fles Chablis die naast hem op het aanrecht staat.’
Een mysterieuze David X
Eenmaal in de greep van een mysterieuze David X die hem lange en bizarre e-mails stuurt borstelt hij een eerste doek. Het zorgt voor een kantelmoment dat uiteindelijk voor een verrassende ontknoping zorgt.
Een hallucinante epiloog: een schilder die een boek heeft geschreven maar niet op de voorstelling ervan aanwezig wil zijn. Op die manier kan hij de commotie die door zijn afwezigheid in de boekhandel is van op een afstand gadeslaan, om zich vervolgens naar zijn atelier te begeven.
Robert Devriendt heeft met ‘Maximes Obsessie’ een gaaf werkstuk afgeleverd. Zorgvuldig opgebouwde descriptieve fragmenten, geloofwaardige personages en met een fijn penseel geborstelde volzinnen. Een boek dat ruikt naar verf en terpentijn, de handtekening van een schrijvende schilder.
