Paolo Cognetti blijft bezeten van bergen en we zijn er blij om
Paolo Cognetti, ‘Zonder de top te bereiken’ 
Wie net zoals wij de vakantie in het buitenland wijselijk aan de kant geschoven heeft – verstandig, jongens! – heeft toch nog altijd recht op een portie vakantieliteratuur. Of je nu in de Provence, de Himalaya dan wel in Zutendaal ligt te transpireren onder een okkernotenboom, als je je boekenstapel maar bij de hand hebt blijft alles toch nog behapbaar.
Als we één boek mogen aanraden voor in de vakantievalies is het wel Paolo Cognetti’s ‘Zonder de top te bereiken’. Cognetti kent u nog van het mega-succesvolle ‘De acht bergen’ of ‘Sofia draagt altijd zwart’. Eerlijk is eerlijk, wij waren mee van de eerste letter die we van Cognetti onder ogen kregen. Laat dat nu niet anders zijn.
Het onderwerp bij uitstek van deze (te) dunne novelle is de vraag wat we toch zoeken aan die andere kant van de heuvel. Waarom laten we liefst meermaals per jaar alle vertrouwdheid achter ons om sito presto in het onbekende te duiken? Niet aan het strand van Oostende, maar je hebben en houden meezeulen in een zware rugzak en dan een berg over te strompelen.
Niet elke vakantie is een reis, en andersom. Cognetti is nog altijd bezeten van bergen, en loodst ons ditmaal langs de randen van de Himalaya.
‘Zonder de top te bereiken’ is geen dik boek – extra punten voor vakantieliteratuur die mee in de valies moet – en laat zich ook niet kortweg vatten als een regulier reisverslag. Ook is dit geen ‘On the road’ die zich in de Himalaya afspeelt, maar eerder een coming-of-ageroman die je te midden van de strijd zet van een man die de Himalaya trotseert. Cognetti weet zonder moeite de hele reis onderhoudend te blijven over de wilde natuur, met details die je opzoekingswerk opleveren die bijdragen tot de Wanderlust die je gedurende het hele boek oploopt.
Enige kritiek zou zijn dat Cognetti je te summier door het verhaal loodst. Een dergelijk reisverhaal is amper te bevatten, laat staan in honderdveertig bladzijden. Maar het is net genoeg om je zin te krijgen de bergschoenen aan te trekken, je huis te verhuren en te vertrekken. Naast ‘De sneeuwluipaard’ van Peter Matthiessens kan je dan ook ‘Zonder de top te bereiken’ nog erbij proppen. Dan heb je literatuur voor de hele trip. Namasté!
Vertaler: Yond Boeke, Patty Krone
