Ro Theater schetst triestgeestig portret van man in nood
Ro Theater, ‘Samurai’ 
Jarenlang levert hij onberispelijk werk af. Nooit een dag ziek, nooit een minuut te laat. Tot vandaag. Zijn wekker is niet afgegaan en dat is meer dan een blamage. Vanaf dit moment gaat alles mis en raakt zijn leven in een neerwaartse spiraal. In de lunchvoorstelling ‘Samurai’ van Ro Theater neemt Jack Wouterse de rol van de perfectionistische portier op zich. Een gezagsgetrouwe man die zich met volledige toewijding op zijn taken stort. Hij waant zich onmisbaar. Misschien iets té. Want een misstap zoals vandaag is voor hem dan ook voldoende aanleiding om zichzelf in grote paniek volledig te gronde te richten. Waar de voorstelling begint als een komisch portret van een bekrompen bankmedewerker, krijgt het verhaal een wrange wending.
Getreiterd door zijn forse lijf en hevig transpirerend dribbelt hij rond in een grote witte onderbroek. In een poging om zich in gehaaste paniek in zijn kleren te worstelen, raakt hij alleen maar meer verstrikt. In de woordeloze openingsscène laat Wouterse ons zien waar hij voor in de wieg is gelegd: de slapstick. Kwijtgeraakte sokken die uit onverwachte hoeken tevoorschijn worden getoverd, vingers die klem blijven zitten en een geprepareerd decor zorgen voor een hilarische scène. Yahya Gaier die het stuk regisseerde is in deze lunchvoorstelling de bescheiden maar onmisbare aangever. Gaier (bekend geworden als Mo uit het Schnitzelparadijs) en Wouterse, die alleen al door contrast in lengte en omvang ook zonder iets te doen een komisch duo vormen, vullen elkaar goed aan.
De Duitse toneelschrijfster Dea Loher schreef de monoloog over de ietwat autistische Van Zomeren. Een man die zijn identiteit ontleent aan zijn ingebeelde onmisbaarheid, zijn ochtendrituelen tot op de minuut heeft geregisseerd en zijn werk tot op detailniveau serieus neemt. Een stuk over waanzin en obsessie. Over angst om te falen en een fatale daad die volgt als schaamte de overhand neemt. Ondanks de duistere ondertoon die in het stuk geschreven is, koos Gaier voor een relatief lichte aanpak. Deze onbeholpen man waarvoor zelfs de keuze voor de kleur van een waslijn ‘een beslissing op de rand van een zenuwinzinking’ is, roept vooral een glimlach op. Al is het zo nu en dan één die de pijnlijke kramp in de kaken bezorgt, zoals bij de scène waarin hij met schaterlach laat weten dat zijn baas ‘Junior’ zijn naam niet meer wist. Een kras op de ziel van de hondstrouwe werknemer.
Pas naar het eind toe begint de voorstelling wat lugubere trekjes te krijgen. Met een door elastieken vervormd gezicht beschrijft Wouterses personage hoe hij zijn leven tot eind wil laten komen. Tot Gaier weer opkomt en met een plof folders op de grond de grimmige sfeer weer doorbreekt. Samurai is een voorstelling die je heen en weer slingert tussen ernst en hilariteit. Te licht om een directe link te leggen naar de huidige zelfmoorden binnen de bankenwereld en een tikje penibel om echt een luchtige lunchvoorstelling te zijn. Hoe dan ook is het een voorstelling die zeker de moeite waard is om te bezoeken.
Gezien op 25/05/2014 in het Ro Theater. De voorstelling is nog te zien op Oerol (van 13 t/m 22 juni 2014)
