Water, water en nog eens water bij Amsterdamse Museumnacht
Museumnacht 2013, ‘Spraakwaterval’ 
Zaterdagavond even na zevenen. Het is donker, het miezert en toch hangt er een verwachtingsvolle zindering in de stad. Een beetje zoals we vroeger op 11 november tijdens ‘Sint-Maarten’ met onze lampion de straat op gingen, licht gespannen over wat we achter de voordeuren aan zouden treffen. Gelukkig hoeven we deze keer niet bang te zijn voor verlept vliegerpapier, een steeds uitwaaiend kaarsje en is ook juffrouw kikkerbil niet van de partij, want vanavond staan de deuren van de Amsterdamse musea gegarandeerd open en mogen we zonder zingen naar binnen.
Om de keuzestress onder de museumnachtgangers zoveel mogelijk te beperken zijn er vaste routes uitgestippeld: één thema, vijf musea. De route ‘Spraakwaterval’ leidt ons vannacht langs de Amsterdamse wateren en de verhalen die van onder de waterspiegel naar boven komen borrelen.
We starten bij het Grachtenhuis waar we aansluiten in de sliert die zich langs de Herengracht gevormd heeft. De drukte heeft ook een voordeel: we hoeven niet te kiezen, dat heeft de mensenmassa al voor ons gedaan. De rondvaarten over de Amsterdamse grachten zijn volgeboekt, de stijlkamers van het grachtenpand staan tjokvol borrelaars en de stroom publiek drijft ons vanzelf naar de bovenverdieping waar ons een multimediale tentoonstelling rond 400 jaar Grachtengordel te wachten staat. Een tentoonstelling die overigens absoluut de moeite waard is. Denk: vernuftig uitgewerkte miniaturen, spectaculaire 3D-projecties, Buurman & Buurman bouwen een grachtenpand en Jack Wouterse geeft commentaar als stadsontwikkelaar. Denk de beelden van Amsterdamned en de Canal Parade erbij en even voelt de grachtengordel een beetje van ‘ons’ allemaal.
Om aan de drukte te ontsnappen rusten we even uit bij het Artis Aquarium waar we mee kunnen deinen met ronddobberende kwallen, de symbiose anemonen en de wuivende koraalpoliepen. Een barre voettocht – als gevolg van een lekke band – richting Oost, maakt aan dit ontspannen gevoel abrupt weer een eind. Als de miezer zich vervolgens omzet in een hoosbui zien we ineens het cynisme dat in de titel van deze thematische route verscholen zit. En laat dat ‘spraak’ maar achterwege..
Een troost is het als we in het Persmuseum worden ontvangen met een glaasje wijn, een warme fauteuil en de fijne klanken van Duke Ellington. En terwijl we worden voorgelezen uit het verrukkelijk mistroostige werk van Carmiggelt, knabbelen we tevreden aan de kronkelzoutjes en leverworst die op plastic bordjes wordt rondgebracht. Hoe simpel kan het goede leven zijn. Maar helaas, de ‘route roept’ en dus vervolgen we onze weg te voet. Maar uiteraard niet voordat we voor de Look-a-like wedstrijd ons meest Carmiggeltse blik in de camera hebben geworpen.
Het loopt al tegen middernacht wanneer we bij het Scheepvaartmuseum aankomen waar Shapiro en Rosenfeld van Boom Chicago de verhitte discussie rond Zwarte Piet luchtig weten in te kleden met hun ‘comedy show to save a tradition: delete Zwarte Piet niet’. Op geestige wijze zetten ze de pros en cons van een omstreden traditie op een rij. Voor een meer serieuze kijk op de Europese rol in het slavernijverleden kun je terecht bij de tentoonstelling ‘De zwarte bladzijde’. Door de CSI setting zowel voor jong als oud begrijpelijk en aantrekkelijk neergezet.
Als we tot slot bij het ARCAM aankomen realiseren we ons dat we de route achterwaarts gevolgd hebben. Het inhoudelijke programma is hier al even voorbij, maar aan een shotje wodka uit de ‘Russische roulette’ en een lekkere beat zijn wij na een enerverende nacht ook eigenlijk best wel toe.
Museumnacht Amsterdam bezocht op 02/22/2013.
