Afscheid van nieuwsanker Martine Tanghe
Onze hoofdredacteur Kevin Major werkte jarenlang voor de VRT en meer bepaald voor de nieuwsdienst. Daar was hij dus collega van Martine Tanghe, die aan haar laatste werkdag toe is. Dit is zijn afscheid van haar.
Ik heb ooit gespeeddatet met Martine Tanghe. Ja, dat lees je goed. Maar het is niet wat je denkt. Of wat had je gedacht?
De nieuwsredacties smolten jaren geleden samen en verhuisden van het derde en het vierde in het Omroepcentrum naar één spiksplinternieuwe open redactie (gezien het er zo vaak buzzt, niet de beste move, ook niet voor Martine). De toenmalige bazen vonden het daarop een goed idee dat mensen met een verschillende signatuur – radio, tv, online – elkaar wat beter zouden leren kennen.
Dat inderdaad goede idee bracht ons naar De Met in Vilvoorde, waar in het kader van teambuilding dus ook gespeeddatet werd. Ik weet oprecht niet meer met wie ik allemaal gepraat heb, maar het gesprek met Martine is me altijd bijgebleven.
Ze was en is tot op deze dag de grande dame van Het Journaal, iemand voor wie ik altijd al bewondering heb gehad. En die persoon zat dan ineens zomaar tegenover mij, in een een-op-eengesprek. Starstruck? Zeker. Maar al gauw ging het over heel gewone zaken. Over mijn achtergrond bij Studio Brussel en mijn passie voor muziek en cultuur, en over haar kinderen onder andere. Een gesprek tussen twee doodgewone mensen, en toch …
Ze was en is tot op deze dag inderdaad de grande dame van Het Journaal. Een voorbeeld van hoe journalistiek moet zijn. Correct en rechttoe rechtaan, zonder het menselijke aspect te vergeten. Een belangrijke graadmeter ook. Hoe vaak maakte ik een stuk voor Het Journaal en zat ik te wachten op het moment dat Martine aan mijn item toekwam. Niet voor hoe ze de intro las, maar voor haar mimiek ná het stuk. Daaraan dacht je te kunnen aflezen wat ze over je item dacht. Zeker voor de culturele uitsmijters, waar al eens een knipoog in stak. Kon er bij Martine een glimlach af, dan kon je vermoeden dat het goed zat – en niet alleen de knipoog.
We gaan Martine missen, en dat zeg ik intussen als gewone kijker, niet meer als collega. De degelijkheid, het perfecte taalgebruik, de doorzetting (ondanks tegenslagen) … Wat een straf parcours heeft Martine Tanghe in die 42 jaar neergezet. We kunnen er alleen maar dankbaar voor zijn.
Dus bedankt, Martine, en maak er een goeie laatste van.
Ik ga kijken!
